شرکت نورثروپ در مجموع ۸۴۷ فروند از نسل اول جنگنده‌های اف ۵ (ای، بی و سی) و ۱۳۹۹ فروند از نسل دوم (دی و ئی) را تولید کرد. تعدادی از این هواپیما‌ها هنوز در ارتش‌های مختلف دنیا در حال فعالیت هستند و حتی ارتش آمریکا هم به عنوان یک هواپیمایی آموزشی و تمرینی از آن‌ها استفاده می‌کند. اف-۵ همچنین پایه‌ای برای طراحی تعداد دیگری از جنگنده‌های شرکت نورتروپ شد.
جنگنده نورثروپ وای‌اف-۱۷ که سپس به جنگنده اف-۱۸ هورنت ارتقا پیدا کرد بر اساس اف-۵ ساخته شد. یک مدل پیشرفته از اف-۵ هم با عنوان اف-۲۰ تایگرشارک به عنوان رقیبی ارزان‌قیمت برای جنگنده‌هایی همچون اف-۱۶ ساخته شد، اما هیچ خریداری پیدا نکرد. ایران در زمان جنگ ۱۵ فروند f۵ را از اتیوپی خرید ۱۴۰ فروند به نیروی هوایی شاهنشاهی ایران توسط ایالات متحده فروخته شد که پس از جنگ ایران و عراق تعداد زیادی از آن‌ها در طول جنگ از بین رفت. امروزه ۶۰ تا ۷۵ فروند F-۵E و F-۵F عملیاتی هستند. البته تعداد نامعلومی جنگنده آذرخش و صاعقه ایران، با تغییر در بدنهٔ همین جنگنده‌ها ساخته شدند
مدل F-۵E گونه‌ای بسیار بهبودیافته‌تر و قدرتمندتر است که بعد‌ها طراحی و به کشور‌های مختلفی از جمله ایران عرضه شد و این هواپیما، هم‌اکنون نیز در نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران مشغول به خدمت بوده و در طی سال‌های جنگ تحمیلی استفاده‌های گسترده‌ای از آن به عمل آمد. این جنگنده از دو موتور توربوجت جنرال الکتریک J-۸۵ با قدرت ۴٬۰۸۰ پوند تراست استاتیک بهره می‌برد که این میزان کشش، در نمونهٔ Tiger II افزایش یافته‌است. حداکثر سرعت این هواپیما حدود ۱٫۴ ماخ یا سرعت صوت بوده و دارای سرعت گشت‌زنی و کروزی معادل ۰٫۹۷ ماخ می‌باشد.
همچنین، حداکثر برد این جنگنده حدود ۹۰۰ کیلومتر می‌باشد که این مقدار نیز با افزایش یا کاهش تسلیحات لود شده تغییر می‌یابد. طول این هواپیما حدود ۱۵ متر و فاصلهٔ دو سر بال آن نیز ۵٫۷ متر می‌باشد. این هواپیما در هنگام برخاست قادر است حداکثر وزنی معادل ۹٬۳۰۰ کیلوگرم را با خود به پرواز درآورده و حمل کند. همچنین این هواپیما می‌تواند تعداد ۲ موشک حرارتی کوتاه برد سایدوایندر AIM-۹ را در در دو نوک بال حمل کند در حالی که پنج مقر تسلیحاتی دیگر نیز در زیر بال‌ها و بدنه وجود دارد که انواع بمب‌های خوشه‌ای، موشک‌های هوا به هوای اضافی، تانک‌های بنزین و راکت‌های هدایت نشده می‌تواند در این پایلون‌ها لود یا نصب شود
