۲ ژوئن ۱۹۶۶، سورویر -۱ بر سطح ماه فرود آمد تا اولین فضاپیمای آمریکایی باشد که روی ماه فرود می‌آمد.
نقشه‌بردار اول بیش از یازده هزار عکس از ماه همراه با اندازه‌گیری‌های دیگر گرفت، اما مهم‌تر از آن، ثابت کرد که تکنیک فرود نرم ناسا و طرح‌های فضاپیما سالم هستند.
دانشمندان ناسا فکر می‌کردند که فرود یک کاوشگر فضایی چالش‌های زیادی دارد، اما از موفقیت آن در مرحله اول شگفت‌زده شدند. این یک شوک لذت‌بخش بود؛ زیرا تنها چهار ماه قبل از آن، اتحاد جماهیر شوروی درنهایت پس از چندین تلاش ناموفق به فرود موفقیت‌آمیز کاوشگر لونا-۹ خود رسید.
این مأموریت زمینه را برای اولین فرود سرنشین‌دار روی ماه توسط آپولو-۱۱ درست سه سال بعد در سال ۱۹۶۹ فراهم کرد.
فرودآمدن سورویرها بر سطح ماه برای انجام کار، بهترین اطلاعات را به دانشمندان داد. سپس این اطلاعات برای پروژه آپولو مورد استفاده واقع شد.
سورویرها همچنین تصاویری از سطح ماه برداشتند و آزمایش‌هایی روی خاک آن انجام دادند. دوتا از فضاپیماهای سورویر به هنگام فرود با سطح ماه برخورد کردند.
