۱۴ ژوئن ۱۹۱۴، اولین اختراع طراحی موشک با سوخت مایع به‌نام دکتر رابرت گدارد، دانشمند آمریکایی و پیشگام راکت، ثبت شد.
گدارد در این اختراع، موشکی را توصیف کرد که با سوخت مایع (نیتروژن اکسید مایع و بنزین) یا با سوخت جامد (مواد منفجره) پرتاب می‌شود. در همان سال، او همچنین حق امتیاز یک موشک چند مرحله‌ای با سوخت جامد مواد منفجره را دریافت کرد.
گدار در نوجوانی از داستان‌های علمی تخیلی الهام گرفت و متقاعد شد که سفر فضایی با موشک امکان‌پذیر است. او کار نظری روی سیستم‌های موشکی را در دوران تحصیل خود آغاز کرد. سپس شروع به کارهای عملی و پرتاب موشک زد که البته هیچ‌کدام از ۱۵۰ متر بالاتر نرفتند.
با کمک و یاری سرمایه‌گذاران و آزمایش‌های فراوان او توانست عملیات ساخت موشک با سوخت مایع را ادامه دهد و مسیر پیشرفت را بپیماید.
او اولین موشک با سوخت مایع جهان را در سال ۱۹۲۶ پرتاب کرد. این موشک حدود ۵/۲ متر طول و ۳۰ سانتی‌متر قطر داشت. کار گدار در این زمینه انقلابی بود و دستاوردهای او به امکان پرواز فضایی کمک کرد. گدارد را حتی آغازگر عصر فضا نامیده‌اند. ارتش آمریکا نیز پس از اینکه به مفیدبودن این موشک‌ها در صحنه نبرد پی می‌برد، هزینه آزمایش‌های او را بر عهده گرفت.
مرکز پرواز فضایی گدارد ناسا در گرین بلت مریلند به افتخار او نام‌گذاری شده است. دانشگاه محل تحصیل او نیز کتابخانه‌ای با این نام برای یادبود گدارد دارد.
متأسفانه این دانشمند در سال ۱۹۴۵ فوت کرد و نتوانست به حقیقت پیوستن رؤیاپردازی‌های خود در زمینه سفرهای فضایی را شاهد باشد.
