نرخ بازیافت ادرار و انواع رطوبت اعم از عرق خدمه ایستگاه فضایی بین‌المللی به نقطه عطف جدید ۹۸ درصد رسیده است. حال آنکه پیشتر این نرخ بازیافت حدود ۹۳ درصد اعلام شده بود.
ناسا به نقطه عطف بزرگی دست یافته که می‌تواند نقش مهمی در مأموریت‌های فضایی ایفا کند. درحال‌حاضر سیستم کنترل محیطی و پشتیبانی حیات ایستگاه فضایی بین‌المللی (ECLSS) ۹۸ درصد ادرار و حتی انواع رطوبت‌‌ها را بازیافت می‌کند. یکی از بخش‌های ECLSS از رطوب‌گیرهای پیشرفته‌ای برای جذب رطوبت محیطی و عرق خدمه ایستگاه در هنگام انجام وظایف روزانه استفاده می‌کند.
یکی دیگر از بخش‌های این سیستم، مجموعه‌ای برای بازیافت ادرار است که می‌تواند ادرار فضانوردان را با کمک تقطیر خلاء بازیافت کند. به گفته ناسا، این فرآیند تقطیر می‌تواند آب موجود در ادرار را آزاد کند. آژانس فضایی اخیراً آزمایش دستگاه جدیدی را آغاز کرده است که می‌تواند آب باقی‌مانده در آب نمک را استخراج کند و به لطف این سیستم، ناسا به نرخ بازیافت ۹۸ درصدی مایعات در ایستگاه فضایی بین‌المللی دست یافته است. این درحالی است که پیشتر امکان بازیافت ۹۳ تا ۹۴ درصدی میسر بود.
«کریستوفر براون»، یکی از محققان ناسا که روی مدیریت و توسعه سیستم‌های پشتیبانی حیات ایستگاه فضایی بین المللی کار می‌کند، می‌گوید: «دستیابی به این موفقیت، یک گام بسیار مهم و رو به جلو در تکامل سیستم‌های پشتیبانی حیات است.»
وی معتقد است دستیابی به قدرت بازیافت ۹۸ درصدی شبیه به این است که به انداره ۱۰۰ پوند آب در ایستگاه فضایی جمع‌آوری کرده‌اید. دو پوند از آن را از دست می‌دهید و ۹۸ درصد دیگر دوباره قابل استفاده است.
شاید این تصور به وجود بیاید که شخص دیگری درحال نوشیدن ادرار دیگری است. «جیل ویلیامسون»، مدیر زیرسیستم‌های آبی ECLSS ناسا می‌گوید: «خدمه ادرار نمی‌نوشند. آنها آب آشامیدنی بازیافتی، فیلتر و تمیز شده را استفاده می‌کنند که تمیزتر از هر چیزی است که تصورش را بتوان کرد.»
به گفته ویلیامسون، سیستم‌هایی مانند ECLSS حیاتی می‌توانند به ناسا کمک کنند تا مأموریت‌های خود را راحت‌تر انجام دهد. هرچقدر آب و اکسیژن کمتری برای ارسال وجود داشته باشد، پرتابگر با اضافه بار کمتری به فضا می‌رود.
