شهاب‌ها رنگارنگ هستند، اما چشم انسان قادر به تشخیص بسیاری از رنگ‌ها نیست. دوربین‌ها درلحظه این رنگ‌ها را ثبت می‌کنند.
این تصویر یک آذرگوی را نشان می‌دهد؛ یک شهاب درحال فروپاشی که یکی از درخشان‌ترین و رنگارنگ‌ترین شهاب‌هایی است که عکاس دیده. این شهاب به‌طور تصادفی در اواسط ژوئیه با دوربینی که در کوه هوچکار (Hochkar Mountain) در اتریش برای عکاسی از نوار مرکزی کهکشان راه شیری نصب شده بود، ثبت شد.
این سنگ‌ریزه درخشان که احتمالاً بقایای به‌جامانده از یک دنباله‌دار یا سیارک در گذشته‌های دور بود، از شانس بد خود وارد جو زمین شد. رنگ‌های موجود در شهاب‌ها معمولاً ناشی از عناصر شیمیایی یونیزه هستند و با متلاشی‌شدن شهاب‌ها آزاد می‌شوند. تابش سبز-آبی ناشی از منیزیم، بنفش از کلسیم و سبز از نیکل است. رنگ قرمز معمولاً از نیتروژن و اکسیژن برانگیخته در اتمسفر زمین سرچشمه می‌گیرد.
این آذرگوی درخشان در کمتر از یک ثانیه ناپدید شد، اما یک دنباله یونیده بر جای گذاشت که تقریباً یک دقیقه قابل مشاهده بود.
