مطالعه‌ای تازه توانسته پیوندی را میان انزوای اجتماعی در سالمندان و کاهش اندازه مغز پیدا کند؛ به‌خصوص در آن بخش‌هایی از مغز که تحت تأثیر بیماری زوال عقل قرار می‌گیرند. این تحقیق نشان می‌دهد اندازه مغز افرادی که کمترین ارتباط اجتماعی را داشته‌اند، نسبت به افرادی که تعاملات اجتماعی بیشتری داشته‌اند، کوچک‌تر بوده است.
به‌گزارش NeuroScienceNews، محققان دانشگاه کیوشو در ژاپن با بررسی 8896 نفر با میانگین سنی 73 سال دریافته‌اند که افراد سالمند با روابط اجتماعی اندک اندازه مغز کوچک‌تری نسبت به افرادی داشته‌اند که روابط اجتماعی بیشتری را تجربه می‌کردند.
دانشمندان در این مطالعه برای ارزیابی روابط اجتماعی از شرکت‌کنندگان یک سؤال می‌پرسیدند: چقدر با خویشاوندان یا دوستانی که با آن‌ها زندگی نمی‌کنید، ارتباط دارید؟ این ارتباط می‌تواند شامل دیدار حضوری یا حتی گفت‌وگو پشت تلفن باشد. پاسخ‌ها بین ارتباط روزانه، چندبار در هفته، چندبار در ماه و به‌ندرت متفاوت بود.
درنهایت مشخص شد که حجم کلی مغز، یا مجموع ماده سفید و خاکستری، به‌عنوان درصدی از کل حجم درون جمجمه، شامل مغز، شامِگان و مایع مغزی-نخاعی، در گروه افرادی که کمترین ارتباط اجتماعی را داشتند، 67.3 درصد و در گروه بیشترین روابط اجتماعی 67.8 درصد بود.
این افراد در بخش‌هایی مثل هیپوکامپ و آمیگدال نیز که نقش مهمی در زمینه حافظه و زوال عقل ایفا می‌کنند، دچار کاهش حجم شده بودند. محققان می‌گویند عوامل دیگری مثل سن، دیابت، مصرف دخانیات و ورزش را هم که می‌توانند روی حجم مغز تأثیر بگذارند، در تحقیق خود نظر گرفته بودند.
پژوهشگران مدعی‌اند که نشانه‌های افسردگی می‌توانند تا حدی رابطه میان انزوای اجتماعی و حجم مغز را توضیح بدهند، اما افسردگی تنها 15 تا 29 درصد از این رابطه را توضیح می‌دهد. این تحقیق نشان می‌دهد که درصد ماده سفید در حجم درون جمجمه در افراد منزوی 0.30 و در افراد اجتماعی 0.26 بود.
دانشمندان تأکید کرده‌اند که تحقیق آن‌ها نشان‌دهنده یک رابطه علت و معلولی بین انزوای اجتماعی و کاهش اندازه مغز نیست و صرفاً پیوندی را بین این دو پیدا کرده است. بنابراین به تحقیقات بیشتر در این باره نیاز داریم. نتایج این مطالعه در مجله Neurology منتشر شده است.
