به گزارش بهداشت نیوز، نتایج یک مطالعه پیشگامانه منجر به ابداع روش جدید تحریک مغزی شد که ناحیه ای از مغز به نام هسته دندانه دار را مورد هدف قرار می دهد که مسئول کنترل دقیق حرکات ارادی، شناخت، زبان و عملکردهای حسی است.

محققان می گویند: این روش درمانی در بیماران سکته مغزی هم بی خطر و هم موثر است. در واقع، اکثر شرکت کنندگان در مطالعه  یعنی ۹ نفر از ۱۲ نفر،  پیشرفت قابل توجهی در توانایی حرکت و عملکرد خود نشان دادند.

با توجه به اینکه برخی از این شرکت کنندگان بیش از سه سال پس از سکته مغزی با معلولیت دست و پنجه نرم می کردند، این یک روش بسیار موثر برای بهبود شرایط آن ها محسوب می شود.

دکتر آندره ماچادو، رئیس انستیتوی نورولوژی کلیولند کلینیک، خوش‌بینی خود را در این رابطه ابراز و خاطرنشان کرد:این یافته ‌ها برای بیماران اطمینان‌ بخش است. این موضوع به ما فرصتی بالقوه برای بهبود های مورد نیاز در توانبخشی در مراحل مزمن بهبودی سکته مغزی می دهد.

این مطالعه شامل روشی بود که در آن الکترودهای ویژه ای در مخچه کاشته شدند. این الکترود ها به دستگاهی شبیه به ضربان ساز متصل شدند و پالس های الکتریکی را ارسال می کردند که برای کمک به بازیابی کنترل حرکات طراحی شده بودند. نتایج امیدوار کننده واقعی زمانی آغاز شد که پس از یک دوره اولیه فیزیوتراپی  پیشرفت های قابل توجهی در بیماران  دیدهشد.

 دکتر کنت بیکر از کلینیک کلیولند در این رابطه می ‌گوید: نتایج این مطالعه نشان داد که تحریک عمیق مغز، همراه با فیزیوتراپی، باعث بهبود حرکت در بیمارانی می ‌شود که بیش از یک سال از سکته مغزی آن ها سپری شده و پیشرفت‌ های حرکتی آنها تا حد زیادی کاهش یافته بود.

سکته مغزی همچنان یکی از علل اصلی ناتوانی های طولانی مدت است. در ایالات متحده سالانه حدود ۸۰۰ هزار نفر دچار سکته مغزی می شوند. تعداد زیادی از این بازماندگان مشکلات عصبی طولانی مدتی را تجربه می کنند که کیفیت زندگی آنها را مختل می کند.

دکتر ماچادو، که این روش ابتکاری را برای بهبود سکته مغزی ابداع کرده، معتقد است که این درمان می تواند نرخ موفقیت بالایی را برای بازماندگان به همراه داشته باشد. ما شاهد بودیم که بیماران در این مطالعه سطوح عملکرد و استقلالی را که قبل از ثبت نام در تحقیق نداشتند، دوباره به دست آوردند.

اگرچه نتایج اولیه این روش امیدوارکننده است، اما نیاز به تحقیقات گسترده تر وجود دارد.شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله Nature Medicine منتشر شده است.
منبع: سیناپرس