به گزارش بهداشت نیوز، در این مطالعه مجموعه‌ای از تغییرات در ساختار شیمیایی DNA بررسی شد که مستقل از توالی DNA، فعالیت ژنوم را تنظیم می‌کنند. این فرآیند اپی‌میوتیشن (Epimutation) نام دارد. تحقیقات نشان داد این تغییرات در سلول‌های بیماران مبتلا به رماتیسم مفصلی وجود دارد؛ در حالی که افراد دیگر فاقد آن هستند.

محققان معتقدند با بررسی این تغییرات می‌توان بیماری را ۱۰ سال قبل از بروز آن پیش‌بینی کرد و با اتخاذ راهکارهای موثر از پیشرفت آن جلوگیری کرد.

آنها احتمال می‌دهند این بیماری سیستمیک باشد؛ به این معنی که نه تنها در سلول‌های ایمنی که در ایجاد رماتیسم نقش دارند یافت می‌شود؛ بلکه در بسیاری از سلول‌های مختلف بدن نیز دیده می‌شود.

رماتیسم مفصلی (آرتریت روماتوئید) یک بیماری خودایمنی مزمن است که درد مفاصل، تورم و التهاب را به دنبال دارد. به‌رغم درک برخی از عوامل ژنتیکی و محیطی موثر در بروز آرتریت روماتوئید،‌ هنوز محققان به درستی دلیل این بیماری و نحوه کنترل و تسکین آن را نمی‌دانند. با این حال مطالعات نشان می‌دهد میکروبیوم روده نقش مهمی در بروز این عارضه دارد.

رماتیسم مفصلی زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن به بافت سالم حمله و آن را مورد تجزیه قرار می‌دهد. در بیماری رماتیسم مفصلی، پوشش مفاصل دست، زانو و مچ مورد حمله قرار می‌گیرد. با وجود شیوع این بیماری، هیچ درمان قطعی برای آن وجود ندارد و محققان به دنبال روش‌های موثر درمان هستند.

در حال حاضر یک درصد جمعیت جهان به این بیماری دردناک مبتلا هستند و این بیماری با داروهای کورتن کنترل می‌شود.