10 مه 1998، مأموریت رصدخانه فضایی فروسرخ (ISO) آخرین رصد خود را با دستگاه طیف‌سنج موج کوتاه (SWS) انجام داد. خطوط گسیل، هیدروژن را در ستاره‌ غول‌پیکر داغ «اتا کانیس ماجوریس» نشان داد.

رصدخانه فضایی فروسرخ در زمان خود، حساس‌ترین ماهواره مادون قرمزی بود که به فضا پرتاب شده بود. این رصدخانه مطالعات مهمی را درمورد مناطق غبارآلود کیهان انجام داد؛ جایی که تلسکوپ‌های نور مرئی نمی‌توانند چیزی ببینند.

انبوهی از داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط رصدخانه فضایی فروسرخ هنوز نتایج علمی مهمی را تولید می‌کند.

ابزار SSW روی این سیستم، که نتیجه نهایی را تولید کرد، تابش را در باند 2.4 تا 45 میکرون تجزیه‌وتحلیل کرد. از آنجایی که بسیاری از مولکول‌ها در محدوده مادون قرمز نور ساطع می‌کنند، اطلاعات ارزشمندی درمورد شیمی کمتر شناخته‌شده کیهان ارائه کرد. SWS همچنین قادر به مطالعه شرایط فیزیکی آن اجزای شیمیایی مانند دما و چگالی بود.

رصدخانه فضایی فروسرخ (ISO) شش روز بعد خاموش شد و مدار آن تغییر کرد تا ماهواره مجبور شود در جو بسوزد و به حفظ محیط زیست در فضا کمک کند.