به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، اسماعیل شریعتی، فعال صنفی حوزه پرستاری در گفت و گو با رکنا گفت: در شرایطی که جامعه پرستاری کشور در بحرانی‌ترین وضعیت خود قرار دارد و با مشکلاتی نظیر کمبود شدید نیرو، فشارهای طاقت‌فرسا، نابرابری در پرداخت‌ها، مهاجرت فزاینده و بی‌عدالتی ساختاری مواجه است، متأسفانه نهادها و تشکل‌هایی که به ظاهر برای حمایت از پرستاران تأسیس شده‌اند، گرفتار سکوتی سنگین و پرسش‌برانگیز شده‌اند؛ سکوتی که نه‌تنها امیدی برای پرستاران باقی نگذاشته، بلکه بستر را برای تداوم بی‌عدالتی و نادیده‌گرفتن صدای آنان فراهم کرده است.

وی گفت: در میان این سکوت سازمان‌یافته، تنها نهادی که بی‌واهمه و صادقانه با مردم و مسئولان سخن می‌گوید، «خانه پرستار» است؛ خانه‌ای که به‌رغم فشارها، تخریب‌ها و بی‌مهری‌ها، با تکیه بر رویکردی علمی، اصولی و مبتنی بر خرد جمعی پرستاران، تلاش دارد مسائل را به مسئولان گوشزد کند و راهکار ارائه دهد.

اسماعیل شریعتی افزود: اما واقعیت تلخ آن است که بسیاری از نهادهایی که باید مدافع حقوق پرستاران باشند، امروز درگیر ملاحظات فردی، حفظ موقعیت‌های شخصی و سازش‌های سیاسی شده‌اند. آن‌ها حتی گاهی به‌جای دفاع، زبان به تخریب افرادی می‌گشایند که هدفی جز عدالت‌خواهی و ارتقای جایگاه پرستاری ندارند. این دوگانگی رفتاری، بزرگ‌ترین آسیب به اعتماد بدنه پرستاری است؛ کسانی که خود را حامی پرستاران می‌نامند، اما در بزنگاه‌ها یا سکوت اختیار می‌کنند یا در لباس تخریب‌گران ظاهر می‌شوند.

این فعال حوزه پرستاری تاکید کرد: از سوی دیگر، یکی از فرازهای مهم مشارکت جامعه پرستاری در سال گذشته، نقش پررنگ آن‌ها در انتخابات و حمایت از دکتر پزشکیان بود. بسیاری از همکاران پرستار که رویکردی نزدیک به «خانه پرستار» داشتند، با امید به آینده‌ای بهتر، در «ستاد سلامت دکتر پزشکیان» فعال شدند. آنان بر این باور بودند که دکتر پزشکیان، شخصیتی توانمند، عدالت‌خواه و آشنا با نظام سلامت است و می‌تواند تعارض منافع را کنار بزند و عدالت را در حوزه سلامت برقرار کند. پرستاران کشور با صدایی واحد و نیتی خیرخواهانه، از این جریان حمایت کردند و در مسیر تحقق مشارکت حداکثری و پیشرفت کشور گام برداشتند.

اسماعیل شریعتی گفت: هدف از تشکیل ستاد سلامت و زیرمجموعه‌هایی مانند «کمیته پرستاری»، استفاده از توان نخبگان سلامت در تصمیم‌سازی‌ها بود؛ اما وقتی از این ظرفیت‌ها استفاده نمی‌شود، این احساس شکل می‌گیرد که پرستاران صرفاً ابزار بهره‌برداری در ایام انتخابات بوده‌اند.

وی همچنین افزود: متأسفانه امروز، با گذشت زمان، تنها چیزی که برای پرستاران باقی مانده، «استفاده ابزاری» است. هیچ جایگاهی برای تصمیم‌گیری در حوزه سلامت و به‌ویژه پرستاری، به فعالان ستاد سلامت یا نمایندگان جامعه پرستاری داده نشد. این رفتار نه‌تنها منجر به ناامیدی عمیق در میان پرستاران شده، بلکه ضربه‌ای جدی به اعتماد عمومی این قشر وارد کرده است؛ اعتمادی که به سختی جلب شد، اما به آسانی از بین رفت.

شریعتی افزود: در چنین شرایطی، «خانه پرستار» همچنان تلاش می‌کند با رویکردی واقع‌بینانه، علمی و مسئولانه، مسئولان را به استفاده از ظرفیت‌های مغفول‌مانده پرستاری دعوت کند. پرستاران نیرویی ارزشمند، آگاه و مسئولیت‌پذیرند. آنان خواهان مهاجرت نیستند، اما وقتی در تصمیم‌سازی‌ها نادیده گرفته می‌شوند، انگیزه‌ای برای ماندن نمی‌یابند. حفظ این سرمایه انسانی، نیازمند اعتمادسازی، بهره‌گیری از نیروهای توانمند و پرهیز از انتصابات صرفاً سیاسی و مصلحت‌اندیشانه است.

وی در ادامه گفت: مدیران عرصه پرستاری نباید صرفاً تابع و منفعل باشند، بلکه باید دارای برنامه، تخصص و مورد اعتماد بدنه حرفه‌ای پرستاری باشند. مدیری که فاقد برنامه است، همچون نانوایی بدون آرد است؛ تنها تابلویی بر سر در دارد، اما توان تأمین نیاز مردم را ندارد. امروز بیش از هر زمان دیگری، نیازمند صداقت، شجاعت و بهره‌گیری از ظرفیت‌های واقعی جامعه پرستاری هستیم. «خانه پرستار» اگرچه تنهاست، اما صدایی است که خاموش نخواهد شد.

این فعال حوزه پرستاری گفت: در شرایطی که جامعه پرستاری با چالش‌ها و ناملایمات متعددی روبه‌روست، بنده و بسیاری از همکاران دغدغه‌مند در این عرصه نیز از تخریب‌ها، هجمه‌ها و بی‌مهری‌ها بی‌نصیب نمانده‌ایم. اما باور راسخ ما این است که در برابر این فشارها، نباید سکوت کرد یا از مسیر عدالت و حقیقت عقب نشست.

اسماعیل شریعتی در پایان با اشاره به اینکه ما پرستاری را نه‌تنها یک حرفه، بلکه مسئولیتی انسانی، اجتماعی و ملی می‌دانیم، گفت: رسالت ما، دفاع آگاهانه و مسئولانه از حقوق جامعه پرستاری و بیان صادقانه واقعیت‌هایی است که گرچه ممکن است برای برخی خوشایند نباشد، اما هدفی جز ارتقای جایگاه پرستاری و بهبود نظام سلامت کشور در پی ندارد.