نوسان قیمت دلار، فشار تورم، محدودیت انرژی، بالا رفتن هزینه های تولید همگی دست به دست هم داده است تا فعالیت را برای اکثر تولیدکنندگان داخلی سخت تر کند. برخی از تولید کنندگان به دلیل نخواندن دخل و خرج با هم، دیگر توان ادامه فعالیت ندارند و مجبور به تعطیلی کارگاه هایشان می شوند. صنعت مبلمان نیز مستثناء از این چالش ها نیست و در ماه های اخیر هم با افزایش هزینه های تولید روبرو شده است و هم با کم شدن قدرت خرید مردم، با کاهش رونق خرید و فروش در بازار مواجه است.
در همین راستا علیرضا عباسی، رئیس اتحادیه درودگران و مبل‌سازان تهران در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری گسترش نیوز وضعیت نگران کننده تولید در صنعت مبلمان بررسی کرده و مجموعه‌ای از چالش‌های مهم این صنف، از بی‌ثباتی نرخ ارز و قطعی برق گرفته تا فشارهای مالیاتی و ضعف نظارت‌ها را در این گفتگو مطرح کرده است که در ادامه می خوانیم.
علیرضا عباسی، رئیس اتحادیه درودگران و مبل‌سازان تهران در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری گسترش نیوز با اشاره به آثار نوسانات ارزی و قطعی‌های مکرر برق گفت: در سال جدید با این نوسانات نرخ ارز و قطعی های برق، تولید ضربه شدیدی خورده است. قیمت‌ها بالا رفته، تورم شدید شده و از آن طرف قدرت خرید مردم کاهش یافته است. بسیاری از تولیدی‌ها یا راکد شده‌اند یا تعطیل کرده‌اند. تولیدکننده وقتی نتواند بفروشد، ادامه کار برایش صرفه اقتصادی ندارد.
وی در ادامه افزود: با اینکه مقام معظم رهبری بارها بر حمایت از تولید تأکید کرده‌اند، اما هنوز در عمل حمایتی نمی‌بینیم. کمیسیون رفع موانع تولید که باید مشکلات را حل کند، سال‌هاست وجود دارد ولی هیچ خروجی مؤثری نداشته. اگر تصمیم‌گیران در این کمیسیون نمی‌توانند مشکلات تولید را حل کنند، پس چه کسی باید ورود کند؟»
رئیس اتحادیه درودگران و مبل‌سازان تهران خاطرنشان کرد: یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های مطرح در صنعت مبلمان سازی فشار بی‌قاعده مالیاتی است. توزیع‌کننده مبلمان باید مالیات تورمی هم بدهد! مثلاً ۱۰ دست مبل را ۱۰۰ میلیون خریده، با ۲۰ میلیون سود، ۱۲۰ میلیون فروخته است. حالا با همان ۱۰۰ میلیون نمی‌تواند همان مبل را جایگزین کند، چون قیمت خرید ۱۴۰ میلیون تومان شده است. سرمایه‌اش آب می‌رود و مالیات هم از او می‌گیرند.در ادامه تراکنش مالی بالا می‌رود، مالیات هم بیشتر می‌شود، در حالی که سود واقعی اصلاً متناسب نیست. تولیدکننده‌ها یکی‌یکی زمین می‌خورند و کسی هم پاسخگو نیست.
عباسی با انتقاد شدید از قطعی برق عنوان کرد: مشکل برق برای ما فقط قطعی نیست، بدقولی و بی‌اعتمادی است. وقتی به مشتری قول تحویل محصول می‌دهیم، ولی کارگاه به خاطر قطعی برق خوابیده، چطور باید پاسخ بدهیم؟ این برای تولیدکننده ما بدنامی می‌آورد.
وی با انتقاد از نبود نظارت مؤثر بر بازار مواد اولیه و واسطه‌گری افزود: ما یک زنجیره داریم: تأمین، تولید، توزیع. الان تأمین‌کننده با واسطه کار می‌کند، دلال‌ها پول‌های سنگین به تأمین کننده می‌دهند و بعد کالا را به تولیدکننده با چند برابر قیمت می‌فروشند. نظارتی نیست. دلار می‌رود بالا، قیمت مواد اولیه می‌رود بالا. دلار می‌آید پایین، قیمت‌ها نمی‌آید پایین. همه چیز دست دلال‌هاست. دستگاه‌های نظارتی کجا هستند؟ چرا رها کرده‌اند؟ اگر کنترل و نظارت نباشد، بازار همین‌طور به ضرر تولیدکننده ادامه پیدا می‌کند.
عباسی در بخشی دیگر از صحبت‌های خود با انتقاد از افزایش ارزش افزوده خدمات تالارهای پذیرایی گفت: می‌گویند جوان‌ها ازدواج کنند، فرزند بیاورند. وام ازدواج می‌دهند، اما از آن طرف هزینه‌ها را بالا می‌برند. تالارها را مشمول ارزش افزوده ۱۰ درصدی کرده‌اند. یک جوان با زحمت وام گرفته، می‌خواهد مراسم بگیرد، همین ۱۰ درصد مانع می‌شود.
رئیس اتحادیه درودگران و مبل‌سازان تهران اظهار داشت: به جای حمایت از تولیدکننده، مدام مانع‌تراشی می‌کنند. سازمان حمایت، وزارت صمت، تأمین اجتماعی، شهرداری، بهداشت... همه فقط فشار می‌آورند. انگار دست به دست هم داده‌اند تا تولید را نابود کنند. بیمه و مالیات و اجاره، همه چیز کمر تولیدکننده را شکسته است.
عباسی با اشاره به افزایش هزینه‌های جاری تولید گفت: هزینه حمل‌ونقل، انرژی، حقوق کارگران... همه چند برابر شده ولی قیمت فروش نمی‌تواند با همان نسبت بالا برود. نتیجه‌اش این است که تولیدکننده ضرر می‌دهد، انگیزه‌ای هم برای ادامه ندارد. این روند در نهایت اشتغال و اقتصاد ملی را ضربه می‌زند.
عباسی در ادامه به موضوع استفاده از کارگران افغان نیز پرداخت و گفت: در صنعت ما مثل عمرانی‌ها، کارگر افغان زیاد داریم. بعضی‌ها واقعاً زحمت‌کش‌اند، کاربلدند. وقتی کارفرما مسئولیت کفالت‌شان را می‌پذیرد، چرا نباید از آن‌ها استفاده کند؟ در همه کشورها مهاجرین مشغول کارند، در آلمان هزاران ایرانی دارند کار می‌کنند.»
وی تصریح کرد: اگر خلافی می‌شود، نباید همه را زیر سوال ببریم. دولت باید اتباع را سازماندهی کند، نه اینکه همه را بیرون کند. بسیاری از تولیدکننده‌ها با کمبود نیروی انسانی روبه‌رو هستند. ما که جوان ایرانی نمی‌خواهد کار کند، آن‌وقت افغان‌هایی را هم که می‌خواهند کار کنند، بیرون می‌کنیم؟ این سیاست‌ها عجیب است.»
یکی از معضلات مهم بازار مبلمان از نگاه رئیس اتحادیه، نحوه محاسبه مالیات اجاره است: اکثر فروشگاه‌های مبل اجاره‌ای هستند. دفترچه‌ای وجود دارد که طبق آن مالیات اجاره تعیین می‌شود، اما این دفترچه عادلانه نیست. ممکن است سر خیابان مغازه ۵۰ میلیونی اجاره داشته باشد، ته همان خیابان اجاره ۵ میلیون هم نشود. ولی مالیات یکی است!
وی ادامه داد: هیچ مالکی حاضر نیست اجاره‌نامه قانونی بدهد چون مالیاتش زیاد است. مستأجر هم مجبور می‌شود پنهانی اجاره بدهد. این وضع باید اصلاح شود. مثلاً در گذشته مالیات سرقفلی ۱۲ درصد بود، همه می‌رفتند شکایت می‌کردند. اما وقتی شد ۲ درصد، شکایت‌ها خوابید، دولت هم به درآمدش رسید. باید همین کار را در مالیات اجاره هم بکنند.
در پایان این گفت‌وگو، علیرضا عباسی خواستار توجه ویژه مسئولان به وضعیت صنعت مبلمان شد و گفت: مسئولین باید به جای شعار، کار کارشناسی انجام دهند. باید ببینند در عمل چه فشارهایی روی تولیدکننده است. نظارت‌ها را قوی‌تر کنند، واسطه‌ها را حذف کنند، سیاست‌های مالیاتی و بیمه‌ای را اصلاح کنند. ما فقط می‌خواهیم کار کنیم، تولید کنیم، اشتغال ایجاد کنیم. ولی با این همه مانع، فقط زنده ماندن هم سخت شده است. در شرایطی که کشور بیش از هر زمان دیگری نیازمند رونق تولید است، صدای اتحادیه‌های صنفی مثل اتحادیه درودگران و مبل‌سازان تهران، هشداری جدی به مسئولان برای بازنگری در سیاست‌های اجرایی است.
