بر اساس یافته‌های منتشرشده در ژورنال تجربی روان‌شناسی کودک، تحقیق جدیدی توسط محققان اسپانیایی انجام شده است که نشان می‌دهد نوشتن دستی در یادگیری مهارت‌های خواندن برای کودکان پنج‌ساله که هنوز قادر به خواندن نبودند، تاثیر بیشتری نسبت به تایپ کردن دارد. این پژوهش که روی ۵۰کودک انجام شد، نشان داد کودکانی که با دست به تمرین نوشتن پرداختند، در انجام وظایف مختلف مرتبط با خواندن، عملکرد بهتری نسبت به کودکانی داشتند که همان مطالب را از طریق تایپ کردن روی کیبورد آموختند. این یافته‌ها از اهمیت نوشتن دستی در تقویت توانایی یادگیری حروف و کلمات حمایت می‌کند.
در این مطالعه، کودکان به چهار گروه آموزشی تقسیم شدند. دو گروه از روش نوشتن با دست برای یادگیری حروف و کلمات استفاده کردند (یکی با کپی آزادانه و دیگری با کشیدن حروف)، و دو گروه دیگر از تایپ کردن بهره بردند. هدف این تحقیق بررسی تاثیر این دو روش بر یادگیری الفبا و شناخت ساختار کلمات بود. محققان به دنبال پاسخ به این سوال بودند که آیا نوشتن با دست به طور خاص به تقویت مهارت‌های الفبایی و یادگیری ساختار کلمات کمک می‌کند یا خیر. نتایج این پژوهش از فرضیه گرافوموتور حمایت می‌کند. این فرضیه بر نقش حیاتی حرکات فیزیکی دست هنگام نوشتن در تقویت تصورات ذهنی از حروف و کلمات تاکید دارد. نوشتن با دست شامل حرکات هماهنگ و بازخورد حسی است که به یادگیری کمک می‌کند، در‌حالی‌که تایپ کردن تنها فشار دادن یک دکمه است و ممکن است فرآیندهای شناختی مشابهی را فعال نکند.
محققان این مطالعه تاکید می‌کنند که این نتایج به معنای حذف ابزارهای دیجیتال از آموزش ابتدایی نیست. با‌این‌حال، استفاده بیش از حد از تایپ در مراحل اولیه یادگیری خواندن می‌تواند منجر به پایه‌های ضعیف‌تر در یادگیری حروف و کلمات شود. آنها توصیه می‌کنند که نوشتن با دست باید همچنان بخش اساسی آموزش سواد در سال‌های ابتدایی باقی بماند تا کودکان بنیان محکمی برای یادگیری خواندن و نوشتن پیدا کنند.
