خبرورزشی | وسلی اسنایدر، قهرمان فراموش‌نشدنی سه‌گانه ۲۰۱۰ اینتر، در آستانه فینال بزرگ لیگ قهرمانان مقابل پاری‌سن‌ژرمن، با اطمینان کامل از نسل فعلی نراتزوری سخن می‌گوید. او که خود در مونیخ حاضر است، اینترِ سیمونه اینزاگی را تیمی بالغ‌تر و قوی‌تر از گذشته می‌داند و از آن‌ها می‌خواهد تا با الهام از دستاوردهای پیشین، تاریخ را بازنویسی کرده و جام قهرمانی را به خانه بیاورند.
امشب برنامه وسلی اسنایدر چیست؟
«در تنها جایی خواهم بود که باید بود، اگر عاشق فوتبال باشی و عاشق اینتر؛ که اغلب این دو یکی‌اند…»،
ستاره ۴۰ ساله هلندی که برای همیشه بخشی از تاریخ سه‌گانه خواهد ماند. او در تورنمنت نمادین UEFA Champions Festival در پارک المپیک مونیخ با تیم سیدورف بازی کرد، اما می‌گوید بخش جذاب‌تر ماجرا هنوز نیامده است:
«دو سال پیش استانبول بودم، اما این فینال با آن فرق دارد.»
چه فرقی دارد، اسنایدر؟
«نه فقط چون تیمی برتری مطلق ندارد یا پاریس مثل من‌سیتی ۲۰۲۳ به نظر نمی‌رسد. تفاوت اصلی در اینتر است: اینتر حالا تیمی بزرگ‌تر، قوی‌تر و آگاه‌تر است. می‌توانم بگویم مسیر بلوغ خود را تکمیل کرده. حتی شکست‌ها، مثل فینال دو فصل پیش، به رشدش کمک کردند. مطمئنم که تیم برای جبران قهرمانی از دست‌رفته در لیگ انگیزه بالایی دارد—و این ناکامی هنوز حسرت بزرگی‌ست. پیش‌بینی نمی‌کنم، چون معمولاً اشتباه در می‌آید، اما واقعاً به این تیم و سیمونه اینزاگی ایمان دارم. امیدوارم روز شنبه ۳۱ می ۲۰۲۵ را برای همیشه به یاد داشته باشیم.»
در مورد آینده‌ی مبهم اینزاگی چه فکر می‌کنید؟
«فکر نمی‌کنم شرایط مثل مورینیو در ۲۰۱۰ باشد، تصمیم مشابهی نمی‌بینم. امیدوارم بماند چون این چرخه هنوز به پایان نرسیده، اما انتخاب‌های شخصی همیشه باید محترم باشد. ما هرگز نمی‌دانیم در دل و ذهن مربیانی که چهار فصل تحت فشار بودند چه می‌گذرد. اینتر همیشه بزرگ‌تر از هر مربی است، اما درباره اینزاگی چه می‌توان گفت؟ او بدون توجه به نتیجه، باشگاه را به اوج بازگرداند. احترامش را در سراسر دنیای فوتبال به دست آورده—و احترام خریدنی نیست.»
مورینیو گفته از اینکه سه‌گانه‌اش بی‌تکرار مانده خوشحال است، اما…
«بله، اما او گفت که امیدوار است اینتر قهرمان شود، و همین مهم‌ترین نکته است. پانزده سال گذشته، زمان می‌گذرد. نمی‌خواهیم آخرین اینتری‌هایی باشیم که آن جام را بالای سر بردند. پیروزی تیم فعلی چیزی از ارزش دستاورد ما کم نمی‌کند. هر نسلی باید داستان خودش را بنویسد و سعی کند خوشحال باشد.»
اگر چشم ببندید و به فینال ۲۰۱۰ بازگردید؟
«آرامش داشتیم. هیجان داشتیم، اما بدون ترس. پس از حذف بارسلونا، هر ترسی را کنار گذاشته بودیم. حتی یادم هست مورینیو روی برگه‌ای نتیجه‌ی دقیق بازی را نوشته و به ماتراتزی داده بود تا فقط بعد از بازی آن را باز کند! او از قبل می‌دانست چه خواهد شد. آن برد فراموش‌نشدنی‌ست، اما امیدواریم یکی دیگر به آن افزوده شود. در چت‌گروه‌مان به نام “سه‌گانه”، همیشه صحبت می‌کنیم: اگر برد بزرگی رقم بخورد، می‌خواهم اولین کسی باشم که از ورزشگاه پیام می‌دهد.»
آیا شباهتی بین تیم شما و این اینتر می‌بینید؟
«هر دو یک مهاجم آرژانتینی فوق‌العاده دارند و بازیکنان‌شان برای همدیگر فداکاری می‌کنند، اما از لحاظ ساختار متفاوت‌اند؛ حتی دو دوران متفاوت هستند. البته، این اینتر هم یک معجزه برابر بارسا انجام داد: اگر بتوانی از آن شب زنده بیرون بیایی، می‌توانی همه‌چیز را انجام دهی.»
از حضور یک هلندی کلیدی در تیم، یعنی دامفرایس، چه می‌گویید؟
«اشتباه این است که فکر کنیم دامفرایس بازیکن بزرگی نیست. او یک ستاره واقعی‌ست. الگویی برای همه کسانی که هر روز کار و پیشرفت می‌کنند. حتی در تیم ملی، وقتی دامفرایس نیست، خطر حمله هلند کم می‌شود. در لیگ، وقتی غایب بود، اینتر امتیازهای کلیدی را از دست داد. این‌ها اتفاقی نیست. او یکی از تعیین‌کننده‌ترین بازیکنان فینال و یکی از بهترین وینگ‌بک‌های اروپاست. ببینیم چه کسی تاثیرگذارتر خواهد بود: او یا حکیمی.»
کجاهای دیگری بازی تعیین می‌شود؟
«امیدوارم لائوتارو مثل میلیتو باشد، اما باید توپ‌های درست به او و تورام برسد. حتی طارمی هم با اعتمادبه‌نفس بالا می‌تواند در نیمه دوم مفید باشد. بنابراین، مثل همیشه، همه‌چیز از خط میانی آغاز می‌شود. دیگر خبری از شماره ۱۰های کلاسیک مثل من نیست، و این کمی از هیجان بازی کم کرده، اما می‌توانیم از بازیکنانی چون بارلا، چالهان‌اوغلو و میختاریان لذت ببریم که بازی را با سرعت می‌گردانند و قبل از دیگران میدان را می‌خوانند. البته، ویتینیا و ژوائو نوس هم همین کار را برای پاری‌سن‌ژرمن می‌کنند. پاریس هم در یورش، هم در تک‌به‌تک‌های کناری، فوق‌العاده است.»
و در نهایت؟
«شما ایتالیایی‌ها خوب می‌دانید که دوناروما چقدر می‌تواند در روزهای خاص قوی باشد. اما اینتر هم دروازه‌بانی عالی دارد. هنوز نمی‌دانم زومر چطور آن توپ یامال را در وقت اضافه گرفت…»
