به گزارش سرویس فرهنگی تابناک، فوجی موریو مثنوی‌پژوه و استاد بازنشسته گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه مطالعات خارجی توکیو با اشاره به حملات وحشیانه رژیم اسرائیل به جمهوری اسلامی ایران گفت: من اصلاً در جریان سیاست خاورمیانه صاحب‌نظر نیستم، اما اگر رک و پوست‌کنده بگویم این قضیه منعکس کننده وحشیگری‌های خودخواهانه اسرائیل است و این کار اساس نظام و تعادل بین‌المللی در خاورمیانه را از بن خراب می‌کند و شورای امنیت سازمان ملل قادر به کنترلش نیستند.
وی افزود: هرچند عملیات نظامی یقینا در لایه‌های مختلف سیاسی و اقتصادی آسیب هنگفتی وارد می‌کند، اما به نظرم تزلزل و فروپاشی کلی فرهنگ بشری امکان‌پذیر نیست و در درازمدت، گفت‌وگوهای فرهنگی ادامه خواهد یافت. طی روزهای جنگ مدام مورد هجوم اخبار مربوط به حیات و ممات انسانی بودیم و فرهنگ و راهکارهای فرهنگی در به پایان رساندن این جنگ و آتش‌بس به طور عملی نقشی نداشتند، اما بهرحال حرکات فرهنگی هم در کار است. تازگی‌ها خبری منتشر شده که گویا قرار است سمپوزیومی جهانی در ارتباط با مسائل فلسطین هم تشکیل شود و احتمال می‌رود از این بعد در ژاپن از این گردهمایی‌ها هم فعال‌تر شود.
این‌مثنوی‌پژوه در ادامه گفت: مردمان سایر کشورها می‌توانند از طریق کارهایی نظیر چاپ نشریاتی که از جنبه‌های فرهنگی ایران زمین به‌طور مؤثر خبر می‌دهد، مخالفت خود را با جنگ و تهاجم ابراز کنند، گفت: وقتی تنش و تشنج بر اثر جنگ وقوع یابد، چاره‌ای نیست که تبلیغات جنگ، عموم مردم را تحت کنترل خود قرار دهد، اما مردم همگی ساده لوح نیستند. حتماً برخی از اهالی فرهنگ در کشورهای دیگر، در تلاش راهی هستند تا روایتی دیگر از واقعیات تحمیلی را برای هموطنان خود بیان کنند.
موریو گفت: ترویج ادبیات و هنر ایران در دیگر کشورها عامل مهمی برای شناخت متفاوت از ایران به شمار می‌رود. برخی از مردم کشورهای جهان که طرفدار سینمای ایران هستند، ممکن است از طریق این آثار با جهانی تازه و متفاوت از آنچه در اخبار سیاسی روایت شده، آشنا شده باشند. قطعا کسانی که با آثار گرانسنگ ادبیات فارسی عمیقا آشنایی دارند، مقابل این تهاجم‌ها به فرهنگ خلاقی چون ایران بی تفاوت نخواهند بود. یکی از ارکان اصلی سازمان ملل متحد به‌صورت بی‌شرمانه و آشکار به کشور دیگری حمله می‌كند و با این حال در شورای امنیت سازمان ملل کرسی دارد. تا زمانی که این وضعیت دچار تغییر نشود، در عمل نمی‌توان انتظار اقدام مؤثری داشت.
وی در پایان درباره مسئولیت نهادهای فرهنگی جهانی مانند یونسکو، بنیادهای فرهنگی مستقل یا شبکه‌های ادبی بین‌المللی در حین جنگ اشاره کرد: متأسفانه فعالیت این نهادها در حال حاضر بسیار محدود است و شاید نتوانند تأثیر چشمگیری داشته باشند.
