به گزارش اقتصادنیوز،  عباس عبدی، فعال  سیاسی اصلاح طلب، در گفت و گویی با «اقتصادنیوز» به بیان نکاتی درباره مهم ترین اتفاقات جنگ  12 روزه پرداخت. در ادامه بخشی از این گفت و گو را می خوانید؛

*  شما به نقش مردم و خواست آن‌ها اشاره کردید. شاید یکی از مهم‌ترین اتفاقات جنگ ۱۲ روزه، رفتار مردم بود. به حدی که خیلی از تحلیلگران خارجی هم به این اشاره می‌کنند که آتش‌بسی که در آن به سر می‌بریم که البته شاید شکننده باشد، بخشی از آن برای این است که هدف اسرائیل برای به میدان کشاندن مردم و ایجاد آشوب و اعتراض به نتیجه نرسیده است. به نظر شما مردمی که به نظرتان ناراضی هستند و خواسته‌هایی دارند که محقق نشده است و حاکمیت با آن‌ مشکل دارد، چرا این واکنش را داشتند؟

یکی از بدترین ویژگی‌های جامعه ایران و حکومت ایران این است که اطلاعات را می‌بندد. همه چیز را امنیتی کرده است. اگر چند نظرسنجی می‌کردند و منتشر می‌کردند، همه دنیا متوجه می‌شد که مردم ایران میان دشمن خارجی و انتقادشان به حکومت، تفاوت قائل هستند. این در نظرسنجی‌ها هست، چیز پیچیده‌ای نیست، اما اجازه نمی‌دهند.

اسرائیل و غرب اطلاعاتشان را در کف توییتر گرفته‌اند

فرض کنید حکومت ایران موشک‌هایی داشته باشد که از گنبد آهنین رد شده باشد. باید اطلاعاتش را بدهید تا فرد بداند و شما را نزند. اگر نفهمد و حمله کند چه فایده ای دارد؟ همین می‌شود که می‌بینیم. این اطلاعات اجتماعی در فهم دیگران بسیار مهم است. اسراییل و غرب و خیلی‌های دیگر اطلاعاتشان را در کف توییتر و فضای مجازی گرفته‌اند. در حالی که من نوعی اطلاعاتم را از نظرسنجی‌ها باید بگیرم. آن جا است که واقعیت‌ها را نشان می‌دهد که نگذاشتند  منتشر شود.

اشتباه حاکمیت است که هر مخالفی را آمریکایی و اسرائیلی می‌نامد

* پس به نظر شما این یک اتفاق طبیعی است؟ چون برخی معتقدند که این رفتار مردم یک سیگنال به حاکمیت است که باید با پاسخی روبرو شوند؟

مگر مردم نشسته‌اند باهم صحبت کرده‌اند و تصمیم گرفته‌اند؟ مردم رفتار خود را انجام می‌دهند. اگر من از شما انتقاد کنم به منزله تعریف از دوستی که با شما رقیب است، نیست. ممکن است با او هم مخالف باشم، اما آن‌ها تضاد ایجاد می‌کنند. این اشتباه سیستم است که هرکسی که مخالف خودش بود را می‌گفت غربی و غرب زده و آمریکایی و اسراییلی هستند. این اشتباه را خودش مرتکب شد.

درحالی‌که در همین جریان غزه بخش عمده‌ای از کسانی که علیه اسراییل بودند، بخش‌هایی بودند که با سیستم بد بودند و منتقد بودند. مسئله جنگ و حمله، موضوعی است که وضعیت جدیدی ایجاد می‌کند. باید ببینید مردم در آن وضعیت جدید چه رفتاری از خود نشان می‌دهند. هنگامی که هیتلر به شوروی حمله کرد، بخش قابل توجهی را در مدت کوتاهی اشغال کرد. از لنینگراد تا سن پترزبورگ تا استالینگراد آن زمان و مسکو را در یک محور اشغال کرد. اما بعد، دیدند که با مقاومت زیادی مواجه شدند. تمام تحلیل‌های آلمانی‌ها و غرب روی این بود که مردم شوروی جلوی حمله آلمان نمی‌ایستند. اما کاری که در استالینگراد آن زمان در سن پترزبورگ و مسکو انجام دادند، در کل تاریخ جنگ جهانی دوم بی‌سابقه بود. سه سال مقاومت کردند. آن شرایط جنگشان فرق می‌کرد.

بعدا چند پژوهشگر غربی پیگیری کردند که ببینند ماجرا چیست و بعدا نوشتند که از خیلی‌ها پرسیدیم و گفتند بله با حکومت دعوا داشتیم، اما وقتی داریم کشور خود را می‌سازیم، به این که کشور دیگری آن را نابود کند، تن نمی‌دهیم. مخالفت با استالین و بعد جنایت‌هایی که استالین در فاصله ۱۹۳۶ به بعد انجام داد، در شرایط جنگی، معنای دیگری برای شهروند پیدا می‌کند. این تجربه امروز نیست. تجربه‌ای است که قبلا رخ داده است. بنابراین نباید یک نظر را به تمام شرایط تعمیم داد. به خصوص شرایطی که بسیار حاد و متفاوت شده است. ممکن است با من مشکل و اختلاف داشته باشید، اما در شرایطی کاملا از من حمایت کنید.