چرا با وجود خطرات خودارضایی در زنان، باز هم به این عمل روی می‌آورند؟ علت خودارضایی در زنان می‌تواند متنوع و چندوجهی باشد. بسیاری از زنان برای کشف بدن خود، شناخت نواحی لذت جنسی، کاهش تنش و اضطراب، یا بهبود خواب به خودارضایی روی می‌آورند. در برخی موارد، نبود شریک جنسی، نارضایتی از رابطه، یا احساس تنهایی و خستگی روانی نیز می‌تواند انگیزه انجام این رفتار باشد. همچنین، تحریکات بیرونی مانند دیدن تصاویر یا فیلم‌های جنسی، یا حتی تخیلات ذهنی، ممکن است میل به خودارضایی را در زنان برانگیزد. این رفتار گاهی پاسخی به نیازهای عاطفی سرکوب‌شده یا راهی برای کسب آرامش فردی نیز تلقی می‌شود.
زنان برای خودارضایی ممکن است به دو روش عمل کنند:
یکی از روش های خود ارضایی که دختران جوان بیشتر به آن گرایش دارند؛ روش ابدایی یا فونیک است. در این روش فرد از طربق تحریک خارجی پایانه‌های عصبی موجود در اندام جنسی، به رضایت می‌رسد.
در این روش خود ارضایی زنان سعی می‌کنند پایانه‌های عصبی داخلی بخش زنانه بدن را تحریک کنند و به رضایت جنسی برسند.
به گفته پزشکان نوع ابتدایی خودارضایی بسیار خطرناک‌تر از نوع پیشرفته آن است.
از مهم‌ترین مشکلات خودارضایی در زنان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
یکی از خطرناک‌ترین پیامدهای خودارضایی زیاد در زنان، ایجاد وابستگی روانی است. این وابستگی می‌تواند به‌شکل‌های مختلف بروز کند:
در موارد شدید، این وضعیت ممکن است به اختلال اعتیاد جنسی منجر شود که نیازمند درمان تخصصی روان‌شناختی است.
از دیگر آسیب‌های خود رضایی در زنان به ویژه افرادی که از اجسام خارجی استفاده می‌کنند، این است که بدن به تحریکات مصنوعی عادت می‌کند. زیرا کنترل این وسایل در اختیار فرد است و بنابراین نتایج سریعتر و بهتری دارد. این مسئله می‌تواند پیامدهای زیر را به دنبال داشته باشد:
در نتیجه، خودارضایی افراطی در زنان می‌تواند بنیان روابط عاطفی و زناشویی را تضعیف کند.
هرچند در کوتاه‌مدت ممکن است خودارضایی باعث کاهش استرس شود، در طولانی‌مدت می‌تواند اثر معکوس داشته باشد:
اگر خودارضایی برای فرار از مشکلات عاطفی یا تنش‌های زندگی استفاده شود، این وضعیت ممکن است باعث وخامت مشکلات روانی گردد.
برخی از روش‌های خودارضایی در زنان می‌توانند به آسیب‌های جسمی منجر شوند:
این آسیب‌ها ممکن است نادیده گرفته شوند اما در بلندمدت اثرات منفی بر عملکرد جنسی و اعتماد به نفس زن بگذارند.
برخلاف تصور رایج، خودارضایی در برخی زنان به جای کمک به خواب، منجر به بی‌خوابی، تحریک ذهنی مداوم و کاهش تمرکز در طول روز می‌شود. وابستگی ذهنی به خودارضایی، به‌ویژه قبل از خواب یا هنگام استراحت، می‌تواند الگوی خواب طبیعی را مختل کند.
در بسیاری از فرهنگ‌ها و مذاهب، خودارضایی به‌عنوان عملی ناپسند تلقی می‌شود. این دیدگاه ممکن است باعث شود زنان پس از انجام آن دچار احساسات شدید شرم، گناه یا حتی عذاب وجدان شوند که تاثیر منفی بر آرامش روانی و معنوی آن‌ها دارد. از طرفی، وابستگی به لذت فردی ممکن است فرد را از صمیمیت واقعی با شریک زندگی دور کند.
از دیگر مضرات خودارضایی در زنان آیت است که فرد پس از مدتی احساس می‌کند که کنترل جنسی‌اش از دستش خارج شده و این ممکن است منجر به تصویر منفی از بدن، نارضایتی از ظاهر جنسی یا احساس گسست در هویت جنسی شود. در نتیجه، زنان ممکن است احساس کنند که خود را صرفاً ابزاری برای تخلیه جنسی می‌بینند.
عوارض خودارضایی در دختران ممکن است با زنان بالغ تا حدی متفاوت باشد، به‌ویژه از نظر روانی و اجتماعی. در دختران نوجوان که هنوز در مرحله بلوغ جسمی و روانی هستند، خودارضایی ممکن است با احساس گناه، اضطراب، یا ترس از لو رفتن همراه باشد که می‌تواند بر تصویر ذهنی آن‌ها از بدن و روابط جنسی در آینده تاثیر بگذارد.
همچنین به دلیل نداشتن آگاهی کافی درباره بدن و بهداشت، خطر بروز آسیب فیزیکی یا عفونت‌های ناحیه تناسلی نیز بیشتر است. در حالی که خودارضایی در زنان متاهل معمولاً آگاهانه‌تر، کنترل‌شده‌تر و با شناخت بهتر نسبت به نیازها و بدن خود انجام می‌شود و اینگونه مشکلات را ندارد.
خودارضایی معمولاً به پرده بکارت آسیب نمی‌زند مگر در مواردی که همراه با وارد کردن جسم خارجی یا فشار شدید به ناحیه تناسلی باشد. پرده بکارت، بافت نازکی است که در ورودی واژن قرار دارد و تنها در صورت برخورد فیزیکی مستقیم و شدید _مانند رابطه جنسی نفوذی یا وارد کردن اجسام بزرگ_ ممکن است پاره شود.
خودارضایی در زنان به‌طور مستقیم قابل تشخیص نیست، زیرا معمولاً هیچ علامت ظاهری مشخص یا تغییر فیزیکی آشکاری بر جای نمی‌گذارد. برخلاف باورهای غلط رایج، علائمی مانند تغییر در چهره، تیرگی پوست، یا افتادگی اندام تناسلی به‌تنهایی نشانه قطعی خودارضایی نیستند. تنها در مواردی که فرد دچار وسواس رفتاری، خستگی مزمن، یا افت عملکرد روانی-جسمی شود، ممکن است متخصص با بررسی دقیق به این موضوع پی ببرد؛ آن‌هم نه با قطعیت، بلکه به‌صورت احتمالی و در کنار سایر عوامل روانی و پزشکی. تشخیص واقعی تنها از طریق گفت‌وگو با فرد و بررسی عادات و سبک زندگی ممکن است.
خودارضایی به‌طور مستقیم تاثیر منفی یا مخربی بر چهره ندارد، اما برخی افراد ممکن است پس از آن دچار احساس گناه، استرس یا بی‌خوابی شوند که این عوامل می‌توانند به‌طور غیرمستقیم باعث بروز تیرگی زیر چشم، خستگی چهره یا کاهش شادابی پوست شوند.
خودارضایی به‌طور مستقیم تاثیری بر مفاصل ندارد و از نظر پزشکی، هیچ شواهد علمی معتبری وجود ندارد که نشان دهد این رفتار باعث آسیب به مفاصل یا ایجاد درد مفصلی می‌شود. با این حال، در مواردی که خودارضایی با وضعیت بدنی نادرست یا به‌صورت مکرر و افراطی انجام شود، ممکن است منجر به دردهای عضلانی یا گرفتگی در نواحی خاصی مانند مچ دست، گردن یا کمر شود که بیشتر به علت فشار فیزیکی موقت است، نه آسیب مفصلی واقعی.
خودارضایی به‌تنهایی باعث پوکی استخوان در زنان نمی‌شود. پوکی استخوان معمولاً به دلایلی مانند کمبود کلسیم و ویتامین D، کاهش سطح استروژن (به‌ویژه بعد از یائسگی)، کم‌تحرکی، یا عوامل ژنتیکی بروز می‌کند. با این حال، اگر خودارضایی به‌صورت افراطی و همراه با سبک زندگی ناسالم مانند بی‌خوابی، تغذیه نامناسب، یا کاهش فعالیت بدنی باشد، ممکن است به‌طور غیرمستقیم سلامت عمومی بدن را تحت تاثیر قرار دهد و در درازمدت احتمال ابتلا به مشکلاتی مثل ضعف استخوانی را افزایش دهد.
خیر، خودارضایی باعث لاغری در زنان نمی‌شود. این باور نادرست بیشتر ریشه در افسانه‌ها یا تصورات سنتی دارد تا شواهد علمی. خودارضایی فعالیتی است که ممکن است مقدار کمی انرژی مصرف کند (در حد چند کالری)، اما این میزان آن‌قدر ناچیز است که هیچ تاثیر واقعی بر کاهش وزن یا لاغری ندارد.
خیر این موضوع واقعیت ندارد چراکه سفیدی مو به استرس و ژنتیک مرتبط است.
در اسلام، خودارضایی (استمناء) برای زنان نیز همانند مردان، در دیدگاه‌های فقهی حرام و ممنوع دانسته شده است. براساس فتوای بسیاری از مراجع تقلید، هرگونه ارضای جنسی خارج از چارچوب ازدواج—حتی اگر بدون دخول باشد—از نظر شرعی جایز نیست.
بله از آنجا که مایع جنسی از بدن خارج شده است؛ زنان باید مطابق فرمایش‌های مذهبی غسل کنند.
خیر خودارضایی در ایام ماه رمضان یا حین روزه‌داری، سبب باطل شدن روزه می‌شود و برای آن باید کفاره داد.
برای‌پایان دادن به ضررهای خودارضایی در زنان بهتر است هرچه سریعتر با انجام کارهای اصولی زیر ترک شود:
بررسی کنید چه عواملی باعث تحریک ذهنی یا فیزیکی شما می‌شود (مثلاً تنهایی، فیلم، بیکاری، استرس، فضای مجازی).
سعی کنید شب‌ها زودتر بخوابید و ساعات بیداری را به برنامه‌ریزی روزانه اختصاص بدهید.
برنامه‌ریزی دقیق روزانه باعث کاهش تنش، بی‌حوصلگی و افکار مزاحم می‌شود.
بودن در جمع خانواده یا در محیط‌های شاد، میل به خودارضایی را به شکل قابل توجهی کاهش می‌دهد. در صورت امکان، اتاق شخصی را خلوت و بدون عوامل تحریک‌کننده نگه دارید.
نماز، دعا یا مراقبه می‌تواند به کنترل میل جنسی و تقویت اراده کمک کند.
گاهی خودارضایی راه فراری از استرس یا غم است. در این موارد، کمک گرفتن از روان‌درمانگر یا مشاور بسیار مؤثر است.
اگر گاهی دچار لغزش شدید، خودت را سرزنش نکنید. مهم این است که دوباره شروع کنید. هدف، کاهش تدریجی و در نهایت کنترل آگاهانه است، نه جنگ با خود.
بله، در اغلب موارد تاثیرات خودارضایی در زنان پس از ترک یا کاهش آن به‌مرور زمان از بین می‌روند، به‌ویژه اگر این عوارض ناشی از افراط در این رفتار یا فشار روانی همراه آن بوده باشند. مشکلاتی مانند احساس گناه، اضطراب، بی‌حوصلگی، کاهش تمرکز، یا خستگی ذهنی که ممکن است در اثر تکرار زیاد خودارضایی ایجاد شوند، معمولاً با اصلاح سبک زندگی، ورزش، خواب کافی و ترک این عادت به‌تدریج کاهش می‌یابند و حتی کاملاً برطرف می‌شوند.
از نظر جسمی نیز اگر فرد دچار مشکلاتی مانند التهاب ناحیه تناسلی، ضعف موقت عضلات لگن یا بی‌خوابی شده باشد، این موارد در صورت توقف یا کاهش خودارضایی و رعایت بهداشت به‌طور کامل قابل بهبود هستند. تنها در صورتی که خودارضایی با آسیب جدی جسمی یا روانی شدید همراه بوده باشد، ممکن است نیاز به مشاوره تخصصی وجود داشته باشد. اما در حالت معمول، بدن و ذهن انسان توان بالایی در بازیابی و بازگشت به تعادل دارد.
نادیده گرفتن عوارض روانی، جسمی و اجتماعی خودارضایی در زنان در صورت افراط یا وابستگی می‌تواند سلامت کلی زنان را به خطر اندازد. خودشناسی، تعادل، و در صورت نیاز، بهره‌گیری از مشاوره روان‌شناسی، بهترین مسیر برای داشتن یک زندگی جنسی سالم و بدون آسیب است.
