زگیل تناسلی در مردان عمدتاً به دلیل عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شود که از طریق تماس جنسی منتقل می‌شود. این ویروس شایع‌ترین عامل بیماری‌های مقاربتی است. انتقال HPV از طریق تماس مستقیم پوست به پوست در ناحیه تناسلی طی رابطه جنسی رخ می‌دهد. استفاده از کاندوم، اگرچه بخشی از آلت تناسلی را پوشش می‌دهد اما نمی‌تواند به طور کامل از انتقال ویروس جلوگیری کند، زیرا نواحی مانند ناحیه شرمگاهی (بالای آلت تناسلی)، کیسه بیضه و کشاله‌های ران همچنان در معرض تماس مستقیم قرار دارند.
بخش زیادی از اطلاعات مربوط به ویروس HPV (ویروس پاپیلومای انسانی) بر زنان متمرکز است زیرا ابتلا به این ویروس خطر ابتلا به سرطان دهانه‌ی رحم را در آن‌ها افزایش می‌دهد اما ویروس HPV در مردان نیز می‌تواند مشکلات متعددی ایجاد کند. بنابراین مهم است که مردان بدانند چگونه می‌توانند خطر ابتلا به HPV را کاهش دهند.
عفونت HPV می‌تواند خطر ابتلای مردان به سرطان‌های ناحیه تناسلی را افزایش دهد، هرچند این سرطان‌ها شایع نیستند. HPV همچنین می‌تواند در مردان همانند زنان باعث زگیل تناسلی شود.
بیشتر بخوانید: زگیل تناسلی | علائم، علت، روش‌های درمان و پیشگیری
برخی از انواع HPV که با سرطان‌های تناسلی مرتبط هستند می‌توانند منجر به سرطان مقعد یا سرطان آلت تناسلی در مردان شوند. البته هر دو نوع این سرطان‌ها نادر هستند، به‌ویژه در مردانی که سیستم ایمنی سالمی دارند.
خطر ابتلا به سرطان مقعد در مردان همجنس‌گرا و دوجنسیتی که از نظر جنسی فعال هستند حدود ۱۷ برابر بیشتر از مردانی است که فقط با زنان رابطه دارند. مردانی که به ویروس HIV (ویروس نقص ایمنی انسانی) مبتلا هستند نیز بیشتر در معرض خطر ابتلا به این نوع سرطان قرار دارند.
بیشتر سرطان‌هایی که در پشت گلو (از جمله در قاعده‌ی زبان و لوزه‌ها) یافت می‌شوند با HPV مرتبط هستند. در واقع، این‌ها شایع‌ترین سرطان‌های مرتبط با HPV در مردان هستند. هر سال بیش از ۱۳ هزار مورد جدید در مردان تشخیص داده می‌شود. سایر انواع HPV به‌ندرت باعث سرطان در مردان می‌شوند اما می‌توانند منجر به زگیل تناسلی گردند.
انواع پرخطر HPV که می‌توانند سرطان ایجاد کنند، به‌ندرت علائمی را در مردان یا زنان نشان می‌دهند. نخستین علائم زگیل تناسلی که ممکن است در انواع کم‌خطر HPV دیده شود؛ این انواع زگیل ایجاد می‌کنند اما منجر به سرطان نمی‌شوند.
زگیل‌های مقعدی ـ تناسلی معمولاً بدون علامت هستند؛ با این حال، بسته به اندازه و محل آناتومیک می‌توانند دردناک یا خارش‌دار باشند.
نقل قول از:
They are usually flat, papular, or pedunculated growths on the genital mucosa. Anogenital warts occur commonly at certain anatomic sites, including around the vaginal introitus, under the foreskin of the uncircumcised penis, and on the shaft of the circumcised penis. Warts can also occur at multiple sites in the anogenital epithelium or within the anogenital tract (e.g., cervix, vagina, urethra, perineum, perianal skin, anus, or scrotum).
ترجمه:
آن‌ها معمولاً به صورت برجستگی‌های صاف، پاپولی (دانه مانند) یا ساقه‌دار روی مخاط تناسلی ظاهر می‌شوند. زگیل‌های مقعدی ـ تناسلی به طور شایع در برخی محل‌های مشخص بدن دیده می‌شوند، از جمله اطراف دهانه‌ی واژن، زیر پوست ختنه نشده‌ی آلت تناسلی و بر روی بدنه‌ی آلت ختنه شده. همچنین ممکن است زگیل‌ها در چندین نقطه از اپی‌تلیوم مقعدی ـ تناسلی یا داخل مجرای مقعدی ـ تناسلی (مانند دهانه‌ی رحم، واژن، مجرای ادرار، پرینه، پوست اطراف مقعد، مقعد یا کیسه بیضه) ظاهر شوند.
زگیل‌های داخل مقعد معمولاً در افرادی دیده می‌شوند که رابطه‌ی جنسی مقعدی داشته‌اند. با این حال، می‌توانند در مردان و زنانی که سابقه‌ی تماس جنسی مقعدی ندارند نیز بروز کنند.
بیشتر بخوانید: زگیل تناسلی زنان، هر آنچه که لازم است بدانید
در ادامه، عکس زگیل تناسلی کم خطر در مردان را از سایت healthymale آورده‌ایم.
برای تشخیص زگیل تناسلی در مردان، پزشک ناحیه تناسلی را معاینه می‌کند تا ببیند آیا زگیل وجود دارد یا نه. برخی پزشکان از محلولی که دارای سرکه است، استفاده می‌کنند تا زگیل‌هایی را که برجسته یا قابل مشاهده نیستند، شناسایی کنند اما این روش بی‌نقص نیست و گاهی پوست طبیعی یا تبخال به اشتباه زگیل تشخیص داده می‌شود.
هیچ آزمایش روتینی برای مردان وجود ندارد که بتواند انواع پرخطر HPV را که منجر به سرطان می‌شوند، شناسایی کند. با این حال، برخی پزشکان انجام آزمایش پاپ مقعدی را برای مردان همجنس‌گرا و دوجنس‌گرا توصیه می‌کنند، زیرا آن‌ها بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان مقعد ناشی از HPV هستند. در آزمایش پاپ مقعدی، پزشک سلول‌هایی از مقعد جمع‌آوری کرده و آن‌ها را در آزمایشگاه برای یافتن ناهنجاری بررسی می‌کند.
بیشتر بخوانید: تشخیص زگیل تناسلی با چه آزمایش هایی ممکن است؟
درمان برای زگیل تناسلی در مردان، در صورت نبود علائم وجود ندارد.
وقتی زگیل‌های تناسلی ظاهر می‌شوند، روش‌های مختلف درمانی وجود دارد. بیمار می‌تواند در خانه از کرم‌های تجویزی استفاده کند یا پزشک متخصص می‌تواند زگیل‌ها را با جراحی بردارد یا منجمد کند.
برخی پزشکان درمان زودهنگام زگیل‌ها را توصیه نمی‌کنند زیرا زگیل‌های تناسلی ممکن است خودبه‌خود از بین بروند. همچنین ممکن است مدتی طول بکشد تا تمام زگیل‌ها ظاهر شوند. بنابراین، فردی که زگیل‌ها را به محض بروز درمان می‌کند، ممکن است بعداً دوباره به درمان نیاز پیدا کند.
سرطان مقعد را می‌توان با پرتو درمانی، شیمی درمانی و جراحی درمان کرد. درمان‌های دقیق بستگی به مرحله سرطان دارد یعنی اندازه تومور و میزان گسترش آن. در ادامه، بیشتر درباره روش‌های درمان زگیل تناسلی در مردان توضیح می‌دهیم.
بیشتر بخوانید: درمان زگیل تناسلی با لیزر بهتر است یا فریز کردن؟
در ایالات متحده، واکسن Gardasil 9 برای پیشگیری از عفونت HPV، سرطان دهانه رحم و سرطان مقعد در دسترس است. این واکسن می‌تواند به مردان و زنان از ۹ سالگی تا ۴۵ سالگی تزریق شود. بنابراین قاتل زگیل تناسلی مردان و زنان، واکسن گارداسیل است. پیشنهاد می‌شود با پزشک درباره تزریق این واکسن مشورت کنید.
پرهیز از رابطه جنسی تنها راه قطعی برای پیشگیری از انتقال HPV است. خطر انتقال زمانی کاهش می‌یابد که فرد فقط با یک شریک جنسی رابطه داشته باشد که آلوده نباشد و خود نیز تک‌همسری باشد.
همچنین یکی دیگر از راه‌های پیشگیری از زگیل تناسلی در مردان، استفاده از کاندوم است. البته متاسفانه کاندوم به طور ۱۰۰٪ موثر نیست زیرا HPV از طریق تماس پوستی منتقل می‌شود. ویروس همچنان می‌تواند پوست بخش‌هایی را که توسط کاندوم پوشیده نشده است آلوده کند.
بنابراین تزریق واکسن گارداسیل، استفاده از کاندوم، نداشتن رابطه جنسی پرخطر و داشتن یک شریک جنسی، تنها راه‌های پیشگیری از زگیل تناسلی در مردان و زنان محسوب می‌شود.
بیشتر بخوانید: راه‌های انتقال زگیل تناسلی چیست؟
اگر همسر شما مبتلا به HPV باشد، احتمال انتقال HPV وجود دارد. این ویروس در مردان ممکن است به راحتی از بدن پاک شود اما به طور کلی در زنان معمولاً طی دو سال یا کمتر طول می‌کشد.
اگر همسر شما مبتلا به HPV است، این بدان معنا نیست که با شخص دیگری رابطه داشته است. این ویروس می‌تواند سال‌ها در بدن خاموش باشد بدون اینکه علائم قابل توجهی ایجاد کند.
