او با این بیان که «شاهنامه» کتابی تاریخی است و حقوق، به ویژه حقوق عمومی، را باید در بستر تاریخ آموخت، افزود: «شاهنامه» تنها اثری ادبی یا حماسی نیست، بلکه بستری غنی برای شناخت مفاهیم حقوقی از جمله حقوق عمومی، حقوق خصوصی و حتی حقوق جزا محسوب می‌شود، که متاسفانه، این ظرفیت کمتر مورد توجه دانشگاه‌ها قرار گرفته و لازم است دانشکده‌های ادبیات و حقوق در این مسیر به همکاری نزدیک‌تری دست یابند. رسولی گفت: در «شاهنامه» می‌توان ردپای مفاهیمی همچون آیین دادرسی کیفری، مالیات و قوانین آن، حقوق بشر، حقوق شهروندی و حتی مباحث مرتبط با حقوق بین‌الملل را یافت. با این وجود، تنها تعداد محدودی از پژوهشگران حقوقی تاکنون جسارت کرده‌اند رساله‌ها و پایان‌نامه‌هایی با محوریت «شاهنامه» تدوین کنند.
او همچنین به یکی از نتایج تحقیقات و پژوهش‌های خود با عنوان «مفاهیم حقوق عمومی در ایران عهد کهن» اشاره و اظهار کرد: برخلاف باور رایج در محافل اروپایی، حقوق عمومی پدیده‌ای برخاسته از ایران کهن است و نمی‌توان آن را صرفا نتیجه انقلاب کبیر فرانسه دانست. دبیر نخستین همایش «شاهنامه و حقوق»، با اشاره به جایگاه حقوقی «شاهنامه» خبر داد: همایش «شاهنامه و حقوق» با هدف بررسی نقش ادبیات، به‌ویژه شاهنامه فردوسی، در علم حقوق و با حضور پژوهشگران و استادان حقوق و ادبیات دهم مهرماه ۱۴۰۴در خانه هنرمندان ایران برگزار می‌شود.
او افزود: یکی از اهداف مهم این همایش آشنا کردن حقوقدانان با «شاهنامه» به عنوان کتاب هویت ملی ایرانیان است تا ضمن معرفی ظرفیت‌های حقوقی «شاهنامه»، پلی میان ادبیات و حقوق برقرار سازد و زمینه‌ای برای پژوهش‌های علمی و میان‌رشته‌ای فراهم آورد.
