۲۳ سپتامبر، روز جهانی زبان اشاره، فرصتی است برای تأکید بر اهمیت زبانی که میلیون‌ها نفر ناشنوا و کم‌شنوا در سراسر جهان برای ارتباط با دیگران از آن استفاده می‌کنند. این زبان نه‌تنها ابزار ارتباطی است بلکه بخشی از تنوع فرهنگی و هویتی جامعه انسانی محسوب می‌شود.
سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۷ ۲۳ سپتامبر را به عنوان «روز جهانی زبان اشاره» اعلام کرد. انتخاب این تاریخ به سال تأسیس فدراسیون جهانی ناشنوایان در ۱۹۵۱ بازمی‌گردد. هدف اصلی این روز، افزایش آگاهی عمومی درباره حقوق ناشنوایان و اهمیت زبان اشاره به عنوان یک زبان واقعی و جهانی است.
زبان اشاره دارای گرامر، دستور و ساختار منحصر به فرد است و هر کشور نسخه خاص خود را دارد. برای مثال، زبان اشاره ایرانی (ISL) با زبان اشاره آمریکایی (ASL) یا بریتانیایی (BSL) متفاوت است. این ویژگی نشان می‌دهد که یادگیری و آموزش زبان اشاره نه تنها ابزاری برای ارتباط، بلکه عاملی برای حفظ هویت فرهنگی و اجتماعی ناشنوایان است.
جمعیت ناشنوایان: صدها هزار نفر در کشور.
چالش‌ها: محدودیت دسترسی به خدمات آموزشی، اداری و رسانه‌ای؛ کمبود مترجم زبان اشاره در برنامه‌های تلویزیونی و ادارات.
راهکارها: انجمن‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد در حال گسترش آموزش و دسترسی به زبان اشاره هستند.
یادگیری زبان اشاره نه تنها برای ناشنوایان ضروری است، بلکه برای جامعه شنوا نیز فواید زیادی دارد:
افزایش همدلی و تعاملات اجتماعی
ارتقای مسئولیت اجتماعی سازمان‌ها و کسب‌وکارها
امکان ادغام بهتر ناشنوایان در حوزه‌های آموزشی و اقتصادی
کسب‌وکارهایی که خدمات خود را برای ناشنوایان قابل دسترس می‌کنند، علاوه بر ارتقای تصویر برند، می‌توانند بازار مشتریان جدیدی ایجاد کنند. نمونه‌های موفق جهانی شامل بانک‌ها، فروشگاه‌ها و استارتاپ‌های خدماتی هستند که مترجم زبان اشاره یا محتوای ویژه ناشنوایان ارائه داده‌اند.
زبان اشاره پلی میان دنیای پرهیاهوی شنواها و سکوت ناشنوایان است. این زبان بخشی از تنوع زبانی و فرهنگی جهان است که نیازمند توجه و آموزش بیشتر در جامعه است.
شما تا به حال تلاشی برای یادگیری زبان اشاره کرده‌اید؟
