همشهری‌آنلاین - محمدرضا نصیری
آیا بارسا افت کرده؟ با ۲ شکست نمی‌توان به‌طور قطعی نظر داد، اما با موشکافی کل بازی‌های این فصل شاید بتوان اینچنین نتیجه گرفت. بارسلونا تیم وحشی و بی‌رحم فصل پیش نیست؛ البته زیاد گل می‌زند و در همه بازی‌ها موفق به گلزنی می‌شود، اما تفاوت‌هایی با فصل پیش دارد.
فلیک هر جا که بوده، فصل اول درخشانی داشته، اما در فصل دوم افت کرده. شاید حریفان دستش را می‌خوانند یا خودش انگیزه‌اش کم می‌شود.
اینیگو مارتینس در فصل پیش نقشی کلیدی در دفاع تیم داشت. او با دریافت پیشنهاد از النصر جدا شد تا در سال‌های آخر فوتبالش پول در بیاورد. با وجود او، تیم‌های حریف به طرز عجیبی در دام آفساید گیر می‌افتادند، ولی این فصل بارها پیش آمده که مهاجمان از تله آفساید فرار کرده و صاحب موقعیت شده‌اند. اگر آرائوخو در ترکیب باشد، فرار از آفساید مهاجمان حریف، تضمینی است.
آرائوخو که در مقطعی نماد تعصب تیم بود و همه او را با پویول مقایسه می‌کردند و مورد علاقه بایرن‌مونیخ و پاری‌سن‌ژرمن هم شد، گول تعریف‌ها را خورد. او هم مثل رائول آسنسیو در رئال‌مادرید، بیشتر سعی کرد در نقش کسی که با او مقایسه می‌شد -خودش با پویول و آسنسیو با سرخیو راموس- فرو برود و راه رفتن خودش هم یادش رفت. او یکی از نقاط ضعف بارسلوناست. آرائوخو در نیمه‌اول بازی با سویا پنالتی داد و یک‌بار آفساید را پر کرد و در نیمه‌دوم تعویض شد.
مصدومیت‌ها تأثیرگذار است، خصوصا مصدومیت اخیر رافینیا. بازیکن برزیلی فصل پیش بیشترین تأثیر گل را داشت و خیلی از بازی‌ها و ال‌کلاسیکوها را برای بارسا در آورد اما برای توپ طلا به حقش نرسید. شاید او می‌توانست حداقل به جای یامال در رده دوم بایستد اما مافیای رسانه‌ای، بازیکن نوجوان بارسلونا را که پدیده بود، از رافینیا که نقشی کلیدی‌تر داشت، بالاتر نشاند.
پدری مهم‌ترین بازیکن فعلی تیم است. اگر فوتبال ۴۵یا نهایتا ۶۰دقیقه باشد، پدری باید توپ طلا ببرد. او را ترکیبی از ژاوی و اینیستا دانسته‌اند که خیلی هم اغراق نیست. اما این هافبک جوان همیشه در نیمه‌های دوم کم می‌آورد. در همین بازی با سویا ۵۶لمس توپ داشت که در استانداردهای خودش ۵۰درصد افت نشان می‌داد؛ چون او در هر بازی بیش از ۱۱۰لمس توپ یا پاس دارد. در بازی با پاریس هم فقط نیم ساعت درخشید و آنگاه به تماشای درخشش و هنر ویتینیا در تیم رقیب نشست.
مربی و بازیکنان اعتراف کرده‌اند که تیم مثل قبل جنگنده نیست و پرس نمی‌کند. کوبارسی در دفاع از مدافعان تیم تقصیر را گردن مهاجمان و هافبک‌ها انداخته است و تا حدودی درست می‌گوید. بازیکنان بارسا تقریبا تمام نبردهای تن‌به‌تن و توپ‌های دوم را باختند و نتوانستند از زیر فشار سنگین بازیکنان سویا خارج شوند.
تیم از لحاظ بدنی کم می‌آورد. فصل قبل انگار دوپینگ کرده بودند ولی امسال خیلی زود خسته می‌شوند. برخی بازیکنان مثل دنی اولمو اصلا در جریان بازی نیستند و انگار وجود خارجی ندارند. دی‌یونگ هم مثل فصل پیش، درخشان نیست. تعداد زیاد مصدومان و کمبود بازیکن، دست فلیک را برای سیستم چرخشی و استفاده از نیروهای تازه‌نفس بسته است.
گاوی جراحی کرده و مدت زیادی در دسترس نیست. او البته پس از مصدومیت پارگی رباط صلیبی افت شدیدی کرده بود ولی حضورش مفید بود. فرمین لوپس از او تأثیرگذارتر بود و شم گلزنی هم داشت. چلسی این بازیکن را می‌خواست اما نرفت و بلافاصله دچار مصدومیت طولانی شد. یامال هم مصدوم است، سبک زندگی او به‌ویژه پس از ۱۸سالگی چیزی است که باید باشگاه را بترساند. خوان گارسیا و تر اشتگن، دروازه‌بانان اول و دوم تیم مصدوم شده‌اند. البته فصل پیش همه جام‌ها با شزنی به‌دست آمده بود.
