در قلب دشتهای خشک و بادخیز شرق ایران، در شهر نشتیفان از توابع خواف در استان خراسان رضوی، مجموعهای از آسیابهای بادی کهنسال ایستادهاند که بهعنوان یکی از شگفتانگیزترین آثار مهندسی باستانی جهان شناخته میشوند. این آسیابها، که به «آسبادهای نشتیفان» شهرت دارند، نهتنها نمادی از نبوغ ایرانیان در بهرهگیری از نیروی طبیعت هستند، بلکه گواهی بر پایداری و سازگاری بشر با شرایط سخت محیطیاند. با قدمتی که به دوران پیش از اسلام بازمیگردد، این سازهها از بادهای معروف «صد و بیست روزه» سیستان بهره میبرند تا گندم را به آرد تبدیل کنند، کاری که قرنها بدون استفاده از سوختهای فسیلی انجام شده است. در این مقاله، به تاریخچه، معماری، اهمیت فرهنگی و وضعیت کنونی این آسیابهای بادی منحصربهفرد میپردازیم.
آسبادهای نشتیفان از قدیمیترین آسیابهای بادی جهان به شمار میروند و برخی منابع قدمت آنها را به دوره ساسانی (قرن سوم تا هفتم میلادی) نسبت میدهند، هرچند شواهد باستانشناختی و مستندات تاریخی نشان میدهند که این سازهها در دورههای بعدی، بهویژه در قرون اولیه اسلامی، توسعه یافتند. واژه «آسباد» از ترکیب «آس» (به معنای آسیاب) و «باد» تشکیل شده و بهخوبی ماهیت این سازهها را توصیف میکند. این آسیابها برای استفاده از بادهای قوی و مداوم منطقه سیستان و بلوچستان طراحی شدند، بهویژه بادهای صد و بیست روزه که از اواخر بهار تا اوایل پاییز با سرعت و شدت بالا میوزند.
برخلاف آسیابهای بادی اروپایی که محور افقی دارند، آسبادهای نشتیفان با محور عمودی کار میکنند، ویژگیای که آنها را از نظر مهندسی متمایز میکند. این طراحی احتمالاً از فناوریهای باستانی منطقه الهام گرفته و با شرایط اقلیمی کویری ایران سازگار شده است. اسناد تاریخی نشان میدهند که این فناوری در ایران پیش از گسترش به سایر نقاط جهان، از جمله چین و اروپا، وجود داشته و ممکن است منشأ اصلی آسیابهای بادی جهان باشد.
آسبادهای نشتیفان نمونهای برجسته از معماری پایدار و سازگار با محیط زیست هستند. هر آسیاب از دو بخش اصلی تشکیل شده است: بخش بالایی (پروانهها و محور) و بخش پایینی (اتاق آسیاب). این سازهها عمدتاً از خشت خام، چوب و نی ساخته شدهاند، موادی که به وفور در منطقه یافت میشوند و مقاومت بالایی در برابر شرایط سخت آبوهوایی دارند.
پروانهها: پرههای آسبادها از چوب و نی ساخته شدهاند و بهصورت عمودی روی محور اصلی قرار دارند. این پرهها به شکلی طراحی شدهاند که بادهای قوی را به دام بیندازند و محور را به حرکت درآورند.
جهتگیری: آسبادها رو به جهت بادهای غالب (شمال به جنوب) ساخته شدهاند و نیازی به چرخش برای تنظیم جهت ندارند، زیرا بادهای منطقه تقریباً همیشه از یک جهت میوزند.
اتاق آسیاب: در این بخش، سنگهای آسیاب قرار دارند که با چرخش محور عمودی، گندم را به آرد تبدیل میکنند. سنگها از جنس سنگهای محلی هستند و با دقت تراشیده شدهاند تا بهترین عملکرد را داشته باشند.
کانال باد: برخی آسبادها دارای کانالهای خاصی هستند که جریان باد را متمرکز کرده و قدرت آن را برای چرخاندن پرهها افزایش میدهند.
این طراحی ساده اما هوشمندانه، امکان استفاده از انرژی باد را بدون نیاز به فناوریهای پیچیده فراهم میکرد. هر آسباد میتوانست روزانه مقدار قابلتوجهی گندم را آسیاب کند، که برای تأمین نیازهای غذایی جوامع محلی کافی بود.
آسبادهای نشتیفان نهتنها ابزارهای اقتصادی بودند، بلکه بخشی جداییناپذیر از فرهنگ و هویت مردم منطقه به شمار میروند. در گذشته، هر خانواده یا طایفه ممکن بود آسباد خود را داشته باشد و این سازهها بهعنوان نمادی از خودکفایی و همکاری جمعی شناخته میشدند. شغل «آسبادبان» (کسی که آسباد را مدیریت میکرد) از مشاغل معتبر در منطقه بود و دانش نگهداری و تعمیر این آسیابها از نسلی به نسل دیگر منتقل میشد.
این آسیابها همچنین در ادبیات و فرهنگ عامه منطقه نقش دارند. داستانها و ضربالمثلهای محلی گاهی به آسبادها اشاره دارند، بهویژه بهعنوان نمادی از استقامت در برابر سختیها، همانطور که این سازهها در برابر بادهای خشن سیستان پایدار ماندهاند.
در حال حاضر، حدود ۳۰ آسباد در نشتیفان باقی ماندهاند که برخی از آنها همچنان قابل استفادهاند، اما بیشتر آنها به دلیل پیشرفت فناوریهای مدرن و کاهش وابستگی به آسیابهای سنتی، متروکه شدهاند. با این حال، تلاشهایی برای حفظ این میراث ارزشمند در جریان است. آسبادهای نشتیفان در فهرست آثار ملی ایران ثبت شدهاند و در سال ۲۰۱۶، به همراه قناتهای ایرانی، بهعنوان بخشی از میراث جهانی یونسکو مورد توجه قرار گرفتند، هرچند هنوز بهصورت مستقل در این فهرست ثبت نشدهاند.
سازمان میراث فرهنگی، صنایعدستی و گردشگری ایران، همراه با جوامع محلی، برنامههایی برای مرمت و بازسازی این آسبادها آغاز کرده است. برخی از آنها بهعنوان جاذبههای گردشگری بازسازی شدهاند و گردشگران میتوانند از نزدیک شاهد عملکرد این آسیابها باشند. با این حال، چالشهایی مانند کمبود بودجه، فرسایش طبیعی و کاهش تعداد استادکاران سنتی که دانش تعمیر آسبادها را دارند، همچنان وجود دارد.
بازدید از آسبادهای نشتیفان تجربهای منحصربهفرد است که گردشگران را به سفری در تاریخ و فرهنگ ایران میبرد. این منطقه با مناظر کویری، آسمان صاف و بادهای مداوم، حس و حالی متفاوت از دیگر جاذبههای ایران ارائه میدهد. بهترین زمان برای بازدید، فصلهای بهار و پاییز است که دمای هوا معتدلتر است. گردشگران میتوانند از تورهای محلی استفاده کنند که اغلب شامل توضیحات درباره تاریخچه و نحوه کار آسبادها میشود.
علاوه بر آسبادها، شهر نشتیفان و مناطق اطراف آن جاذبههای دیگری مانند بازارهای سنتی، مساجد تاریخی و غذاهای محلی مانند «چنگالی» (نوعی نان محلی) را ارائه میدهند. ترکیب این عناصر، نشتیفان را به مقصدی جذاب برای علاقهمندان به تاریخ، معماری و گردشگری پایدار تبدیل کرده است.
۱. آسیابهای بادی نشتیفان کجا قرار دارند و چرا اهمیت دارند؟
آسیابهای بادی نشتیفان در شهر نشتیفان، از توابع خواف در استان خراسان رضوی واقع شدهاند. این آسبادها به دلیل قدمت تاریخی (از دوره ساسانی) و طراحی منحصربهفرد با محور عمودی، نمونهای برجسته از مهندسی باستانی ایران هستند که از بادهای منطقه برای آسیاب گندم استفاده میکنند.
۲. آسبادهای نشتیفان چگونه کار میکنند؟
این آسیابها از پرههای چوبی و نی در بخش بالایی برای گرفتن نیروی باد استفاده میکنند. باد پرهها را میچرخاند و محور عمودی به سنگهای آسیاب در بخش پایینی متصل است که گندم را به آرد تبدیل میکند.
۳. قدمت آسیابهای بادی نشتیفان به چه دورهای بازمیگردد؟
برخی منابع قدمت این آسبادها را به دوره ساسانی (قرن سوم تا هفتم میلادی) نسبت میدهند، هرچند توسعه اصلی آنها در قرون اولیه اسلامی رخ داده است.
۴. آیا آسیابهای بادی نشتیفان هنوز فعال هستند؟
برخی از این آسبادها همچنان قابل استفادهاند، اما بسیاری به دلیل پیشرفت فناوریهای مدرن متروکه شدهاند. تلاشهایی برای مرمت و استفاده توریستی از آنها در جریان است.
۵. بهترین زمان برای بازدید از آسیابهای بادی نشتیفان چیست؟
بهترین زمان برای بازدید فصلهای بهار و پاییز است، زیرا دمای هوا معتدلتر بوده و تجربه بازدید از این منطقه کویری دلپذیرتر میشود.
آسیابهای بادی نشتیفان بیش از یک سازه تاریخی هستند؛ آنها نمادی از نبوغ، پایداری و سازگاری ایرانیان با طبیعتاند. این آسبادها، که قرنها در برابر بادهای خشن سیستان ایستادگی کردهاند، داستانی از خودکفایی و نوآوری را روایت میکنند. با وجود چالشهای حفظ این میراث، تلاشهای اخیر برای مرمت و معرفی آنها به گردشگران، امیدی برای بقای این شاهکارهای مهندسی ایجاد کرده است. بازدید از نشتیفان نهتنها فرصتی برای کشف یک میراث گمنام است، بلکه تجربهای است که شما را به قلب تاریخ و فرهنگ ایران میبرد.
گرد آوری:بخش گردشگری بیتوته