به گزارش رکنا، نگرانی از نظرات و قضاوت دیگران، یک حالت طبیعی است که در حد تعادل می‌تواند به رشد و پیشرفت اجتماعی فرد کمک کند، اما اگر بیش‌ازحد شود، تبدیل به اضطراب اجتماعی خواهد شد که تاثیرات نامطلوبی بر عملکرد مغز به جا می‌گذارد.
بر اساس مطالعات علم عصب‌شناسی ، این شرایط باعث فعالیت بیش از حد بخشی از مغز به نام آمیگدال می‌شود. این ناحیه از مغز وظیفه شناسایی خطر و تهدید را برعهده دارد و در مواقعی که فرد به نظرات دیگران حساسیت بیش‌ازحد نشان می‌دهد، واکنش مشابهی مانند مواجهه با یک تهدید واقعی دارد؛ گویی حکم نظرات دیگران به‌عنوان یک تهدید برای بقا فردی است.
در این زمان، فعالیت آمیگدال با افزایش قابل توجهی روبه‌رو می‌شود و همراه با آن، نواحی مرتبط با خودآگاهی و افکار مربوط به تصویر ذهنی فرد نیز درگیر می‌شوند. بخش قشر پیش‌پیشانی میانی وظیفه پردازش این گونه افکار را دارد و این وضعیت منجر به افزایش افکار خودانتقادی و تحلیل افراطی واکنش‌های دیگران نسبت به فرد می‌شود.
این حجم از فعالیت ذهنی سبب می‌شود که بخش قابل توجهی از انرژی مغز صرف نگرانی‌های بی‌مورد شود و به تدریج قدرت تمرکز بر رفتار واقعی و گفتگو های طبیعی افت کند. به همین دلیل، نواحی منطقی و خلاق مغز مانند قشر پیش‌پیشانی جانبی یا Dorsolateral Prefrontal Cortex نیز کم‌فعال می‌شوند.
این بخش‌ها از مغز نقش مهمی در تصمیم‌گیری ، کنترل هیجانات و خلاقیت دارند. وقتی فعالیت این نواحی محدود شود، فرد در هنگام تعاملات اجتماعی ممکن است اعتماد به نفس کاهش یافته و حتی دچار حالت "یخ‌زدگی" شود؛ یعنی ناتوانی در بیان طبیعی و راحت خود.
به زبان ساده، نگرانی بیش از اندازه از نظرات دیگران سبب می‌شود تا مغز از حالت منطقی و خلاق به حالتی دفاعی و ترس‌محور تغییر عملکرد دهد. این جابه‌جایی تعادل مغزی می‌تواند تاثیرات منفی روی زندگی روزمره و خصوصاً روابط اجتماعی فرد داشته باشد.
