به گزارش همشهری آنلاین، رئیس دیده بان کوهستان در این رابطه به همشهری می گوید: «روز بیست و نهم مهرماه، طی سال‌های اخیر، به صورت خودجوش و از سوی جامعه کوهنوردی کشور به عنوان روز کوهنورد شناخته شده است. هرچند این مناسبت به‌طور رسمی ثبت نشده، اما به تدریج در میان باشگاه ها و گروه های کوهنوردی جا افتاده و به عنوان فرصتی برای گفت‌وگو و هم اندیشی درباره مسائل این حوزه مورد توجه قرار گرفته است.»
عباس محمدی درباره پیشینه انتخاب این روز به عنوان روز کوهنورد، عنوان می کند: «برخی منابع غیررسمی اشاره دارند که در حدود پنجاه سال پیش، در ۲۰ مهر، یکی از کوهنوردان کشور جان باخت و این واقعه به نوعی در شکل‌گیری این مناسبت موثر بوده است. همچنین، تقارن این روز با هفته تربیت بدنی، موجب شد تا در برخی سال ها یکی از روزهای این هفته به عنوان روز کوهنورد انتخاب شود.»
محمدی که یکی از اعضای موسس انجمن کوهنوردان ایران است، می گوید: «یکی از مسائل مهمی که در سال های اخیر با آن مواجه هستیم، افزایش حضور گروه های پرجمعیت در مناطق کوهستانی بدون دریافت آموزش های لازم یا مجوزهای رسمی است. این حضور گاه با بی توجهی به اصول زیست محیطی همراه بوده و موجب آسیب به پوشش گیاهی، حیات وحش و تولید زباله در طبیعت شده است.»
یکی از چالش های جدی در مناطق پرتردد کوهستانی، مدیریت فضولات انسانی است. رئیس دیده بان کوهستان با تایید این موضوع، یادآور می شود: «برای نمونه، در مسیر جنوبی صعود به قله دماوند، در ایام تعطیلات تابستانی، گاه بیش از دو هزار نفر در یک یا دو روز در پناهگاه های منطقه مستقر می شوند. در چنین شرایطی، نبودِ زیرساخت مناسب برای دفع بهداشتی فضولات، تهدیدی جدی برای محیط‌زیست محسوب می شود.»
او عنوان می کند: «راهکاری که انجمن کوهنوردان ایران طی سال های اخیر در چند منطقه از جمله دماوند، حصارچال، پل خواب و مناطق سنگ نوردی اجرا کرده، استفاده از توالت خشک است. این نوع توالت، بدون نیاز به آب، با استفاده از مواد آلی مانند خاک‌اره یا برگ های خشک، موجب پوشش و تجزیه سریع تر فضولات می شود. این روش نه تنها از منظر زیست محیطی مؤثر است، بلکه حجم فضولات را کاهش داده و امکان انتقال آنها به مناطق پایین دست را فراهم می کند.»
محمدی ادامه می دهد: «در صورت انتقال این مواد به باغ ها یا مزارع، پس از دفن و ترکیب با خاک، می توان از آنها به عنوان کود طبیعی بهره برد. حتی در صورت نبودِ زمین کشاورزی، دفن در مناطق دور از منابع آبی نیز می تواند اثرات منفی را به حداقل برساند. تجربه ما نشان داده است که اجرای این سامانه در مناطق مختلف، تا ۷۰ الی ۸۰ درصد از مشکلات مربوط به فضولات انسانی را کاهش داده است.»
