به گزارش بهداشت نیوز، پریسا ارجمندی، به مناسبت روز نوجوان، بیان کرد: بی‌حوصلگی در نوجوانان معمولاً ریشه‌ای عمیق‌تر از کمبود سرگرمی دارد. این احساس می‌تواند نشانه‌ای از سردرگمی هویتی، فشار روانی، یا ناتوانی در مدیریت احساسات باشد.
این روانشناس کودک و نوجوان با بیان اینکه شبکه‌های اجتماعی با محتوای کوتاه، ظرفیت تحمل کسالت را در نوجوانان کاهش داده‌اند، گفت: محتوای سریع و زودگذر شبکه‌های اجتماعی ذهن نوجوان را به «تحریک مداوم» عادت می‌دهد. این امر باعث می‌شود آستانه تحمل برای لحظات بی‌تحرکی کاهش یابد و نوجوان در چرخه بی‌حوصلگی، مصرف محتوا، بی‌حوصلگی بیشتر گرفتار شود.
وی با اشاره به اینکه تا حدی از بی‌حوصلگی طبیعی و حتی لازم برای رشد نوجوان است، اظهار کرد: لحظات بی‌حوصلگی می‌توانند فرصتی برای اندیشیدن، خیال‌پردازی و کشف درونی باشند. ذهن در سکوت و بی‌تحرکی گاهی مسیرهای تازه‌ای برای رشد فکری و خلاقیت پیدا می‌کند.
ارجمندی با بیان اینکه بین بی‌حوصلگی ساده و خستگی ذهنی عمیق تفاوت وجود دارد، تصریح کرد: بی‌حوصلگی ساده معمولاً موقتی است و با تغییر فعالیت یا استراحت برطرف می‌شود. اما خستگی ذهنی عمیق همراه با بی‌انگیزگی، کاهش تمرکز و احساس بی‌معنایی است و نیاز به استراحت، بازنگری در سبک زندگی و گاهی مداخله روان‌شناختی دارد.
وی با تاکید بر نقش والدین و مربیان در مواجهه با بی‌حوصلگی نوجوانان، افزود: والدین نباید فوراً محیط را پر از برنامه کنند. گاهی لازم است اجازه دهند نوجوان در فضای خالی خودش بماند تا یاد بگیرد چگونه خودش را سرگرم و معنا پیدا کند. حمایت، گفت‌وگو و ارائه فرصت تجربه‌های تازه بهترین واکنش است.
این روانشناس کودک و نوجوان با اشاره به اینکه تمرین‌هایی برای نوجوانانی که از بی‌حوصلگی بیزار هستند می‌تواند مفید باشد، گفت: نوشتن روزانه احساسات، یادگیری مهارت تازه، فعالیت‌های بدنی یا کارهای داوطلبانه می‌توانند حس مفید بودن و هیجان درونی ایجاد کنند. بهتر است از کارهای کوچک شروع شود تا حس موفقیت به تدریج جای بی‌حوصلگی را بگیرد.
منبع: ایسنا
