به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، محققان گزارش دادند سالمندانی که در مکان‌هایی با بالاترین سطح تری‌کلرواتیلن در هوا زندگی می‌کنند، ۱۰ درصد بیشتر از افرادی که در مناطقی با کمترین سطح تری‌کلرواتیلن زندگی می‌کنند، در معرض خطر ابتلاء به پارکینسون هستند.

علاوه بر این، محققان دریافتند که خطر ابتلاء به پارکینسون برای افرادی که در فاصله یک تا پنج مایلی از کارخانه‌ای در ایالت اورگن که از این ماده شیمیایی استفاده می‌کرد، زندگی می‌کردند، چهار برابر افزایش یافته است.

«بریتانی کریزانوفسکی»، محقق ارشد و استادیار مؤسسه مغز و اعصاب بارو در فینیکس، گفت: «قرار گرفتن طولانی مدت در معرض تری‌کلرواتیلن در هوای آزاد با افزایش اندک اما قابل اندازه‌گیری خطر ابتلاء به پارکینسون همراه بود.»

او در یک بیانیه خبری گفت: «این یافته‌ها به شواهدی مبنی بر اینکه قرار گرفتن در معرض محیط زیست ممکن است در بیماری پارکینسون نقش داشته باشد، می‌افزاید.»

طبق گفته مؤسسه ملی سرطان، تری‌کلرواتیلن (TCE) به عنوان عامل سرطان کلیه شناخته شده است و مطالعات، این ماده شیمیایی را با سرطان‌های خون و سرطان کبد مرتبط دانسته‌اند.

محققان خاطرنشان کردند که این ماده یک آلاینده محیطی پایدار در هوا، آب و خاک است.

در سال ۲۰۲۴، سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا (EPA) ممنوعیتی برای استفاده از این ماده شیمیایی برای تمام مصارف مصرفی و تجاری صادر کرد که قرار بود از سال ۲۰۲۵ آغاز شود. با این حال، این ممنوعیت تا زمان رسیدگی به یک چالش قانونی متوقف شد و این ماده شیمیایی همچنان در حال استفاده است.

برای مطالعه جدید، محققان از داده‌های برای شناسایی سالمندان بالای ۶۷ سال که بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ به پارکینسون مبتلا شده بودند، استفاده کردند و هر شرکت‌کننده را با پنج سالمند دیگر که به این بیماری مبتلا نبودند، مقایسه کردند.

طبق گفته کلینیک کلیولند، پارکینسون زمانی رخ می‌دهد که سلول‌های مغزی که انتقال‌دهنده عصبی دوپامین را تولید می‌کنند، یا می‌میرند یا دچار اختلال می‌شوند. وقتی این اتفاق می‌افتد، افراد دچار مشکلات حرکتی می‌شوند که شامل لرزش، سفتی و مشکل در تعادل و هماهنگی می‌شود.

محققان گفتند که در مجموع، این مطالعه شامل نزدیک به ۲۲۲۰۰۰ فرد مبتلا به پارکینسون و بیش از ۱.۱ میلیون فرد بدون این بیماری بود.

محققان با استفاده از کدهای پستی و داده‌های EPA، میزان قرار گرفتن همه افراد در معرض غلظت TCE در فضای باز را دو سال قبل از تشخیص بیماری‌شان نقشه‌برداری کردند.

محققان پس از کنترل سایر عوامل خطر این اختلال، به این نتیجه رسیدند افرادی که در معرض بالاترین سطح TCE قرار دارند، پس از کنترل سایر عوامل خطر این اختلال، با خطر بیشتر ابتلاء به پارکینسون مواجه هستند.

کریزانوفسکی گفت: «در حالی که افزایش خطر کم بود، تعداد زیاد افرادی که در محیط در معرض TCE قرار دارند به این معنی است که تأثیر بالقوه آن بر سلامت عمومی می‌تواند قابل توجه باشد.»