به گزارش خبرنگار مهر، سید امیرحسین گرکانی رئیس پژوهشکده سوانح طبیعی، امروز (دوشنبه، ۱۰ آذر) در آئین نمایشگاه عکس حوادث و سوانح جنگ تحمیلی ۱۲ روزه با عنوان «ایستادگی برای ایران» گفت: امروز سه رویداد در یک مکان گرد هم آمدهاند؛ نمایشگاهی که روایت بصری از رنج عمیق و همبستگی شگفتانگیز ارائه میدهد، کتابی برای مستندسازی این روایت و رقابت عکاسان که در دل بحران لحظاتی پر از درد، امید و تابآوری مردم را ثبت کردند.
وی افزود: پژوهشکده سوانح طبیعی در سال ۱۹۹۰ برای پاسخ به نیازهای پژوهشی کشور در این حوزه تأسیس شد و مأموریت ما امروز تقویت تابآوری شهرها و روستاها، کاهش خطر بلایا و حمایت از تصمیمگیریهای مبتنی بر شواهد و علم است.
گرکانی بیان کرد: بلایا تنها به زلزله، سیلاب و طوفان محدود نمیشوند. جنگ، فارغ از تعریف سیاسی یا امنیتی، یک بلای تمامعیار انسانی و اجتماعی است. جنگ خانهها و زیرساختها را ویران میکند و جانها، خاطرات و روابط انسانی را هدف میگیرد.
رئیس پژوهشکده سوانح طبیعی ادامه داد: جنگ ۱۲ روزه موضوع این رقابت عکس نمونهای فشرده از چنین بلایی است؛ روزهایی که زمان در آن فشرده میشود، سالهای زندگی در چند دقیقه واژگون میشود و آینده یک نسل تحت تأثیر قرار میگیرد.
وی تصریح کرد: بلایا نه تنها آزمونی برای میزان خسارت، بلکه برای ظرفیت جامعه در سازگاری، تابآوری و بازیابی هستند. در دور ششم، ما به جنگ دوازدهروزه پرداختهایم، رویدادی که بیتردید تأثیر ماندگاری بر حافظه جمعی ما خواهد داشت.
گرکانی یادآور شد: اگر این تصاویر بهدرستی دیده و تحلیل شوند، میتوانند درک ما از بلایا را عمیقتر کنند و به طراحی مسیرهای بهتر برای کاهش رنج کمک کنند. عکسهایی که امروز اینجا میبینید، تنها یک داستان ساده را روایت نمیکنند. آنها دستکم سه لایه درهمتنیده رنج و ویرانی، امید و ایستادگی و همبستگی را آشکار میکنند.
وی افزود: رنج و ویرانی شامل خانههای فروریخته، خیابانهایی که دیگر شبیه خیابان نیستند و چهرههایی است که میان ناباوری و واقعیت گرفتارند. امید و ایستادگی لحظاتی است که در دل ویرانی، نخستین نشانههای آغاز دوباره پدیدار میشود. همبستگی میان خانوادهها، همسایهها، تیمهای امدادی و گروههای مدنی شکل میگیرد تا درد تقسیم و امید چند برابر شود.
رئیس پژوهشکده سوانح طبیعی تأکید کرد: این سه لایه پیام روشن دارند، جامعهای که در برابر بلایا تنها ویرانی میبیند، محکوم به ناامیدی است. اما جامعهای که ظرفیتهای امید و همبستگی را میشناسد، میتواند تابآوری خود را تقویت کند و آیندهای امنتر بسازد.
گرکانی در پایان خاطرنشان کرد: نقش ما بهعنوان پژوهشگران، تصمیمگیرندگان و مدیران این است که تابآوری را بشناسیم، آن را تقویت کنیم و برای آن برنامهریزی کنیم.
