به گزارش گروه وب گردی خبرگزاری صدا و سیما؛ در حال حاضر تشخیص پارکینسون می‌تواند فرایند پیچیده‌ای باشد که متکی به علائم، معاینات دقیق و ارزیابی‌های موردی از پزشکان است، اما اخیراً ما می‌بینیم که چگونه علائم واضح تری از بیماری در روده، اشک و حتی پوست ما ظاهر می‌شود. دانشمندان دانشگاه منچستر (UM) با تمرکز بر این احتمال اخیر، کشف قابل توجهی کردند و دریافتند از سواب‌هایی که اطلاعات شیمیایی را از سطح پوست جمع می‌کنند، می‌توان بیماران پارکینسون را با دقت بالا تشخیص داد.

ایده‌ی کشف پارکینسون از طریق نشانگر‌های زیستی در پوست در حال جلب توجه است. محققان از چندین زاویه به این احتمال می‌رسند. امید این است که قبل از بین رفتن اکثر سلول‌های مغزی تولید کننده‌ی دوپامین و شدت یافتن علائم بیمار بتوان آن را تشخیص داده و سپس مدیریت کرد.

راهی که دانشمندان می‌توانند برای این کار انجام دهند، نمونه برداری از پوست است که نشانگر‌های زیستی مشخصی را نشان می‌دهد. در ماه اکتبر گذشته ما مطالعه‌ای را بررسی کردیم که محققان با شناسایی پروتئین‌های آلفا-سینوکلئین به غلط در ۲۴ مورد از ۲۵ مورد، توانستند نشان دهند چگونه می‌توان از این روش برای شناسایی صحیح بیماری استفاده کرد.

این مطالعه‌ی جدید رویکردی غیرتهاجمی را مورد بررسی قرار داده و به بررسی سواب‌هایی می‌پردازد که نمونه‌هایی از لایه‌ی روغنی پوست ما را که سبوم نامیده می‌شود، جمع می‌کند. این ماده مملو از مولکول‌های مورد علاقه است و تصور می‌شود که افراد مبتلا به پارکینسون مقادیر بیشتری از آن را از افراد فاقد آن تولید می‌کنند؛ بنابراین تیم UM مطالعه‌ای را برای بررسی رابطه‌ی آن با این بیماری انجام داد.

۵۰۰ شرکت کننده برای انجام آزمایشات، چه با پارکینسون و چه بدون پارکینسون، با نمونه‌های سبوم از قسمت فوقانی کمر جمع آوری شدند. سپس از روش‌های مختلف طیف سنجی جرمی برای تجزیه و تحلیل محتوای شیمیایی استفاده شد که ۱۰ ماده‌ی شیمیایی را نشان داد که در مبتلایان به پارکینسون افزایش یافته یا کاهش یافته اند. دانشمندان با استفاده از این نشانگر‌های زیستی توانستند افراد مبتلا به این بیماری را با دقت ۸۵ درصد از افراد دیگر تشخیص دهند.

به عنوان بخشی از یک مطالعه‌ی جداگانه، اما مرتبط، تیم تحقیق مجدداً از طیف سنجی جرمی برای کنترل این امضا‌های شیمیایی با گذشت زمان استفاده کردند. این تغییرات ناخوشایند با پیشرفت بیماری نشان داد که تغییراتی در پردازش چربی و میتوکندری بیماران پارکینسون رخ می‌دهد. به این ترتیب فناوری سواب پوست ممکن است فقط راهی برای تشخیص پارکینسون نباشد، بلکه پیشرفت آن را کنترل کند.

پروستاتا باران، پروفسور دانشگاه منچستر می‌گوید: ما معتقدیم که نتایج ما یک گام فوق العاده دلگرم کننده برای آزمایشاتی است که می‌تواند برای کمک به تشخیص و نظارت بر پارکینسون استفاده شود. نه تنها این تست سریع، ساده و بدون درد است، بلکه باید بسیار مقرون به صرفه نیز باشد، زیرا از فناوری موجود که به طور گسترده در دسترس است استفاده می‌کند. ما اکنون به دنبال این هستیم که یافته‌های خود را برای اصلاح آزمایش به جلو ببریم تا دقت را حتی بیشتر بهبود بخشیم و برداشتن این آزمایش می‌تواند در NHS (سرویس بهداشت ملی) مورد استفاده قرار گیرد و برای تشخیص دقیق‌تر و درمان بهتر این وضعیت ناتوان کننده گام بردارد.

دو مقاله با جزئیات تحقیق در مجلات ACS Central Science and Nature Communications منتشر شده است.