به گزارش گروه وب گردی خبرگزاری صدا و سيما، اخترشناس فرانسوی برجسته “پیر میشن” این شگفتی آسمانی را در سال ۱۷۸۱ در نزدیکی خرس بزرگ (دب اکبر) و در اطراف ستارگان صورت فلکی سگان شکارچی (تازی‌ها) کشف کرد. بعدها، این شگفتی تحت عنوان M۱۰۶ به کاتالوگ دوست و همکار او “شارل مسیه” اضافه شد.


چشم‌انداز تلسکوپی بشر نشان می‌دهد که M۱۰۶ یک جهان جزیره‌ای است، یک کهکشان مارپیچی که ۳۰ هزار سال نوری گستردگی و در فاصله‌ی ۲۱ میلیون سال نوری از زمین، واقع شده است. این عکس پرتره‌ی کهکشانی حیرت‌آور همراه با یک هسته‌ی مرکزی درخشان که ترکیبی از داده‌های تصویری تلسکوپ‌های آماتور و حرفه‌ای است، نشان دهندۀ خوشه‌های ستاره‌ای آبی رنگ جوان و پرورشگاه‌های ستاره‌ای قرمز در سراسر بازو‌های مارپیچی کهکشان است. همچنین این عکس، جت‌های قرمزِ گاز هیدروژن درخشان را نشان می‌دهد.

علاوه بر کهکشان کوچکِ NGC ۴۲۴۸ که در پایین تصویر سمت راست دیده می‌شود، کهکشان‌های پس زمینه در سراسر این قاب پراکنده شده‌اند. M۱۰۶ که NGC ۴۲۵۸ نیز نام دارد، یک نمونه‌ی نزدیک از گروه “کهکشان‌های فعال سیفرت” است که در سراسر طیف، از طیف رادیویی تا پرتو‌های ایکس، دیده می‌شود. کهکشان‌های فعال سوخت خود را از مادۀ سقوط کرده در یک سیاهچاله‌ی مرکزی عظیم تأمین می‌کنند.

سایت علمی بیگ بنگ / منبع: apod