مایک دیویس نویسنده کتاب هیولا وارد می‌شود یکی از خوش‌نام‌ترین اندیشمندان معاصر است که با بهره‌گیری از اندیشه‌های سنّت چپ، در پی واکاوی مدرنیتۀ اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست‌ویکم است.
او برای سرشت‌نمایی مدرنیته و سرمایه‌داریِ امروزی، به تالار افتخارات نئولیبرالیسم و نظم نوین جهانی می‌رود و وضعیت کنونی جهان را با خیره‌شدن به انگاره‌های جهانی‌سازی و شهری‌سازی و دگرگونی‌های بوم‌شناختی خوانش می‌کند. به نظر او این فرایندها که می‌ت)وان آنها را نئولیبرالیسم خواند، منجربه قربانی‌سازی تهی‌دستان می‌شود.
نویسنده این قربانی‌سازی تهی‌دستان را در هر گوشه‌کنار می‌بیند؛ از زاغه‌های شهری گرفته تا الگوی پراکندگی شیوع بیماری‌های ویروسی، به‌ویژه شیوع ویروس کرونا. نویسنده با بهره‌گیری از تجربۀ تلخ انسان‌ها در رویارویی با بیماری‌های ویروسی قرن بیست‌ویکم (سارس، آنفولانزای مرغی، ابولا و کرونا) می‌کوشد در این کتاب نشان دهد که نئولیبرالیسم چگونه در پدیدآیی، تکامل، پخش و گسترش این ویروس‌ها نقش داشته است.
محمد نصیری مترجم کتاب در مقدمه نوشته است:
هیولای کووید ۱۹ اکنون وارد خانه مان شده است و این کتاب به طور علمی نشان می دهد که فقر چگونه آدم را به کشتن می دهد، هرچه می گذرد، خدمات درمانی در همه دنیا به گونه ای روزافزون خصوصی تر و گران تر می شوند، پرسش این است: آن یک میلیارد نفر که در زاغه ها زندگی می کنند، آن یک میلیارد کارگر بدون بیمه (و آن بسیار انسانی که حتی در آمارها هم نمایندگی نمی شوند چگونه باید درد خود را درمان کنند؟ شاید کسی بیندیشد که بیمارماندن تنگ دستان به زیان ابرسرمایه داران نیز هست، چرا که مرض آنان به اینان نیز سرایت می کند ولی این دیدگاه خام اندیشانه است. کافی است تنها از نزدیک به شکل جدید شهرها بنگریم تا ببینیم که بین دارا و ندار شهری تماس چندانی وجود ندارد و بنابراین ناخوشی ندارها داراها را تهدید نمی کند.
نئولیبرالیسم، دنیا را به سمتی برده که بین دارا و ندار نه تنها فاصله‌ای اقتصادی و اجتماعی، بلکه یک فاصلۀ معنادار فضایی نیز پدید آمده است. تهی‌دستی به‌خودی‌خود تبدیل به یک جرم شده است و فقرا باید دوران محکومیت خود را در زندان زاغه‌ها، با کار اجباری (و بدون دستمزد درست‌حسابی) و بدون اجازۀ ملاقات به سر آورند.
جهانِ انسان‌ها دوپاره شده است و دیویس با کمک یک استعاره، الگوی کنونی جهان را الگوی تایتانیکی می‌داند: از یک فاجعۀ بزرگ (مانند شیوع کرونا)، بسیاری از مسافران درجه‌یک می‌توانند جان سالم بدر برند، ولی مسافران درجه‌دو و سه هیچ شانسی برای گریز نخواهند داشت.
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:
پس‌ازاینکه نیروهای سازمان بهداشت جهانی و شرکت‌های عام‌المنفعۀ پزشکی نتوانستند شیوع ابتدایی بیماری را کاهش دهند، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری و آژانس ایالات متحده در زمینۀ توسعۀ بین‌الملل (USAID) و دیگر آژانس‌های آمریکایی کوشیدند این خلأ را پر کنند، ولی نبود هماهنگی میان آنها تنها باعث آشفتگی بیشتر شد. در آخر، با بروز هشدار سطح یک امنیت ملّی که شبیه هشدار مربوط به جنگ داخلی سوریه بود، رئیس‌جمهور اوباما، گروه ضربت کاخ سفید در برابر ابولا را برپا و پنتاگون را بسیج کرد (پنتاگون هم این مأموریت را چیزی هم‌سنگ جنگ با تروریست‌ها انگاشت). سرانجام، ۲۸۰۰ سرباز را به لیبریا فرستادند تا برای پزشکان و کارگران آمریکایی آزمایشگاه‌ها که تعدادشان به صدها نفر می‌رسید، آزمایشگاه و بیمارستان و اقامتگاه بسازند... (ص.
در متنی با عنوان خیابان های نالان در صفحه ۴۱ کتاب آورده شده است:
فاصله گذاری اجتماعی نوعی مصونیت است ولی برای این کار باید خانه ای بزرگ داشت؛ شست وشوی دست ها نیز مصونیت است ولی باید برای این کار به آب جاری دسترسی داشت . ضدعفونی کردن دست نیز مصونیت است ولی برای این کار باید پول خرید مواد ضدعفونی کننده را داشت.
در خانه ماندن نیز مصونیت است اما برای این کار باید درآمد داشت. بیشتر راه های دورماندن از کرونا تنها در دسترس پول دارهاست. راستش را بخواهید بیماری ای را که پول دارها و دور دنیا گشتن آنان گسترش داد اکنون بلای جان میلیون ها مستمند شده است (دکتر جاگادیش هایرمث)...
این کتاب در ۱۸۶ صفحه ترجمه و از سوی انتشارات صاد روانه بازار کتاب شده است.
مایک دیویس (متولد ۱۹۴۶) نویسنده آمریکایی، فعال سیاسی، نظریه پرداز شهری و مورخ است. وی بیشتر به دلیل تحقیقات خود در مورد قدرت و طبقه اجتماعی در کالیفرنیای جنوبی شناخته شده است. دیویس یک استاد برجسته در گروه نویسندگی خلاق در دانشگاه کالیفرنیا، ریورساید و سردبیر the New Left Review است.
دیویس پیش از آنکه جایگاه خود را در دانشگاه کالیفرنیا، بخش تاریخ ایروین بدست آورد، تئوری شهری را در مؤسسه معماری کالیفرنیای جنوبی و در دانشگاه استونی بروک آموخت. وی همچنین در مجله ماهانه سوسیالیست بریتانیا، ارگان حزب کارگران سوسیالیست انگلیس، مشارکت دارد. دیویس به عنوان یک روزنامه نگار و مقاله نویس، در میان دیگران، ملت و دولت جدید انگلستان را نوشت.
