در ادامه گزارش ۱۸ آذر ۱۴۰۰روزنامه ایران آمده است: فردا روز پرستار نامیده شده است. روزی که مصادف است با تولد حضرت زینب (س). روز سپیدپوشان فداکاری که ۲۲ ماه در شرایطی که بیمارستان‌ها و مراکز درمانی در سراسر کشور با ازدحام بیماران مواجه بودند ایثارگرانه و با دستان خالی به جنگ نابرابر با این ویروس منحوس شتافتند و نگذاشتند لحظه‌ای بیماران احساس ناامیدی و تنهایی کنند.
در دورانی که پاندمی ویروس کرونا در همه کشور فراگیر شد، این مدافعان سلامت بودند که در میدان مبارزه با کرونا جانفشانی‌ها کردند تا جایی که در سال نخست کمتر روزی بود که خبر ابتلا و فوت شماری از کادر درمان در کشور به گوش نرسد. با همه این اوصاف آنها دست از خدمت برنداشتند و با همه کمبودها روزهای طاقت‌فرسایی را در مراکز درمانی پشت‌سر گذاشتند. خیلی از پرستاران در روزهای سیاه کرونایی شبانه‌روز بر بالین بیماران حاضر شدند و اجازه ندادند ترس بیماری، درد بیماران را تشدید کند.
شبانه روز در خدمت بیماران
برخی از آنها حتی تا یک‌ماه هم رنگ و روی خانه و خانواده را ندیدند و روز و شب را بر سر بالین بیماران گذراندند. این اتفاق درحالی رخ داد که برخی از بیمارستان‌ها و مراکز درمانی با کمبود تجهیزات و تخت‌های بستری مواجه بودند حتی تعدادی به ناچار بخش‌های ویژه را هم به کرونا اختصاص داده بودند، در این میان پرستاران با تقسیم کار، روزهای طاقت فرسا و با شیفت‌های طولانی در کنار بیماران و خانواده آنها بودند.
در روزهایی که حتی خانواده‌های نزدیک هم از نزدیک شدن به محوطه بیمارستان واهمه داشتند این پرستاران بودند که ایثارگرانه جان خود را در دست گرفتند و به مقابله با این ویروس هزار چهره رفتند.
در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی هم تصاویر پرستارانی که ساعت‌های طولانی ماسک بر صورت داشتند و حتی چهره برخی از آنها نیز به‌شدت آسیب دیده و زخمی شده بود بر بالین بیمارانی که کارشان به دستگاه ونتیلاتور کشیده شده بود، می‌ایستادند و اشک می‌ریختند. در کنار این تصاویر تلخ اما یادمان نمی‌رود آن روزهایی که صدا و چهره امیدوارکننده‌شان در بیمارستان‌ها دست به دست می‌شد. پرستارانی که تلاش می‌کردند تا روزهای سخت و مملو از ناامیدی بیماران را به امید و روزهای خوش پیوند بزنند.
۱۵۰ شهید پرستار
حالا در روز پرستار باید یادی کنیم از آن ۱۵۰ پرستاری که در این دو سال جانشان را در راه سلامتی بیماران از دست دادند و لقب شهید مدافع سلامت گرفتند. خیلی‌های‌مان هنوز تصویر تلاش و فداکاری نرجس خان‌علی‌زاده در بیمارستان لاهیجان در راه خدمت به هموطنان را یادمان نرفته است. یا تصاویر آن نوعروسی که کرونا فرصت زندگی را از او و همسرش گرفت. و یا حتی آن مادری که حتی فرصت پیدا نکرد صدای کودکش را بشنود و طعم مادر بودن را بچشد و یا آن پرستار مردی که به‌رغم آنکه خود دچار کرونا شده بود و نیاز به مراقبت داشت اما پس از مدت کوتاهی به محل کارش بازگشت و تا آخرین روزهای حیاتش اجازه نداد برای لحظه‌ای بیمارانش تنها شوند.
پرستاران گروه‌های جهادی عرصه سلامت
البته این زحمات و فداکاری‌ها دور از چشم مردم و مسئولان نماند. نه تنها در این روز که در تمام این دو سال مردم قدرشناس زحمات پرستاران بودند.
مقام معظم رهبری بارها در بیانات‌شان ضمن قدردانی از زحمات پرستاران، آنها را جزو عزیزترین گروه‌های جهادگر معرفی کرده‌اند. اظهارات صمیمانه که روح و امید به جان پرستاران بخشید و باعث شد تا سختی و دشواری‌های مراقبت از بیماران در روزهای سخت کرونایی، این مدافعان سلامت را در خدمت به مردم مقاوم‌تر و امیدوارتر کند. در این میان مسئولان نیز تلاش کردند تا مجاهدت‌ها و تلاش‌های شبانه‌روزی پرستاران را ارج نهند.
هرچند زحمات پرستاران را نمی‌توان قیمت‌گذاری کرد، اما حضور مداوم و مستمر آنها در مراکز درمانی و بیمارستان‌ها بویژه در شهرستان‌هایی که با کمبود امکانات مواجه بودند، قوت قلبی برای مردم شد و شهروندان نیز به پاس این زحمات و تلاش‌های چشمگیر آنها پیام قدردانی و سپاس خود را به آنها و خانواده‌هایشان هدیه کردند.
با تمام مشکلاتی که برای پرستاران در دوران سخت و دشوار کرونا ایجاد شد، اما ثبات و آرامش امروز جامعه در کنار واکسیناسیون عمومی که در چند ماه اخیر شدت گرفت و حالا به دوز سوم هم رسیده است، مرهون زحمات و تلاش‌های سپید پوشانی است که درعرصه سلامت، کارنامه موفق و درخشانی را از خود به ثبت رساندند.
