سس چیلی یا همان سس تند: بیش از هزاران سال است که مورد استفاده قرار می‌گیرد و از 6000 سال پیش در منطقه مکزیک، آمریکای مرکزی و جنوبی مرسوم بوده است و با ورود اسپانیایی‌ها و پرتغالی‌ها به این منطقه در سراسر اروپا، آفریقا و آسیا مورد استفاده قرار گرفت.
سرطان پانکراس یکی از شایع‌ترین سرطان‌های مهاجم در آمریکا و عامل مرگ بسیاری از افراد بیمار است. در تحقیقات آمده است که capsaicin که در فلفل چیلی (قرمز) وجود دارد و عامل تندی این فلفل است در آپوپتور و مرگ سلول‌های سرطانی پانکراس نقش بسزایی دارد.
البته از آنجایی که تعادل در مصرف تمام مواد غذایی مهم است بهتر است از مصرف بیش از حد چیلی و سس آن پرهیز شود. از اجزای دیگر سس چیلی، گوجه فرنگی است که فواید آن و آنتی اکسیدان‌های آن ذکر گردید.
یکی دیگر از فرآورده‌های گوجه فرنگی سس چیلی است: سس تندی که از گوجه فرنگی، سیر، پیاز، فلفل، سرکه، شکر و نمک تهیه می‌شود. فرمول آن تقریباً شبیه کچاپ است، با این تفاوت که به جای پوره گوجه فرنگی که در تهیه کچاپ استفاده می‌شود، در سس چیلی، از گوجه فرنگی که پوست آن گرفته شده و خرد شده باشد، استفاده می‌گردد. البته بعضی از تولیدکنندگان مقدار شکر و پیاز آن را بیشتر از سس کچاپ به کار می‌برند و بعضی از سازندگان نیز فلفل بیشتری به آن می‌افزایند، تا تندی آن بیشتر شود.
