۶ ژوئن ۱۹۹۵، «نورمن تاگارد»، فضانورد آمریکایی، رکورد استقامت فضایی ناسا را که ۸۳ روز و ۱ ساعت و ۱۶ دقیقه بود، درحالی‌که در ایستگاه فضایی میر روسیه بود، شکست.
تاگارد در ژانویه ۱۹۷۸ توسط ناسا به عنوان کاندیدای فضانورد انتخاب شد. در سال ۱۹۷۹، او دوره آموزشی و ارزیابی یک‌ساله را گذراند که واجد شرایط انتصاب به‌عنوان متخصص مأموریت در پروازهای آینده شاتل فضایی شد.
نورمن تاگارد سابقه پنج پرواز فضایی را داشت و جمعاً بیش از ۱۴۰ روز را در فضا گذرانده بود. تاگارد کهنه‌کار با چهار پرواز توسط شاتل، اولین فضانورد آمریکایی درنظر گرفته شد که با وسیله نقلیه روسی به فضا رفت. این آخرین مأموریت او بود که در ۱۸ مارس ۱۹۹۵ با فضاپیمای سایوز تی‌ام-۲۱ به سمت میر-۱۸ روسی پرتاب شد. سپس در ۷ ژوئیه همان سال روی شاتل آتلانتیس در مرکز فضایی کندی ناسا فرود آمد.
او درنهایت ۱۱۵ روز را در فضا سپری کرد و طی این مدت ۲۸ آزمایش فضایی انجام داد. رکورد فعلی استقامت فضایی یا زندگی پیوسته در فضا، در اختیار «والری پولیاکوف» با ۴۳۷.۷ روز است.
هدف دانشمندان روسی از پژوهش درباره تأثیر اقامت بلندمدت فضایی در بدن انسان، سنجش آمادگی انسان برای پروازهای بین‌سیاره‌ای مانند سفر به سیاره مریخ بود. با پژوهش‌های پلیاکوف و تاگارد، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که انسان از نظر جسمی و روانی، توانایی انجام پروازهای طولانی و بین‌سیاره‌ای را دارد.
