دانشمندان از چندین تلسکوپ و ماهواره زمینی برای شناسایی یک انفجار پرتو گامای بسیار درخشان و نادر با نام علمی «GRB 230307A» استفاده کردند. ناسا معتقد است این انفجار از یک «کیلونوا» منشأ گرفته است. طبق مشاهدات تلسکوپ وب، دو ستاره نوترونی از کهکشانی دیگر به سوی یکدیگر حرکت کردند و با هم ادغام شدند. انفجار اخیر نسبت به دیگر انفجارهای پرتو گاما، غیرعادی، بسیار درخشان و طولانی بود.
هنگامی که یک ستاره نوترونی فشرده با یک ستاره نوترونی دیگر یا یک سیاهچاله ادغام می‌شود، یک رویداد نجومی نادر و گذرا به نام «کیلونووا» یا «گران‌نواختر» رخ می‌دهد. طی این رویداد انفجارهای پرتو گامای درخشانی ایجاد می‌گردد. تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا توانست اخیراً اولین کیلونوا خود را رصد کند. دو ستاره‌ای که باهم ادغام شدند، عناصر سنگینی تولید کردند که از پلاتین روی زمین هم نادرتر بودند.
تیمی از دانشمندان انفجار «GRB 230307A» را با استفاده از چندین تلسکوپ شامل تلسکوپ فضایی جیمز وب، تلسکوپ فضایی پرتو گاما فِرمی، رصدخانه نیل گرلز سویفت و تلسکوپ‌های دیگر مورد مطالعه قرار دادند. مشاهدات آنها تأیید کرد که این رویداد در واقع یک کیلونوا بود. اعتقاد بر این است که معمولاً ادغام دو ستاره نوترونی باعث ایجاد انفجارهای کوتاه پرتو گاما می‌شود که کمتر از دو ثانیه طول می‌کشد.
براساس گفته ناسا، انفجار اخیر GRB 230307A در واقع دومین انفجار پرتو گاما (GRB) درخشان مشاهده‌شده در 50 سال گذشته است. این انفجار تقریبا هزار برابر درخشان‌تر از یک انفجار پرتو گاما معمولی است که از طریق تلسکوپ فِرمی مشاهده می‌شود. همچنین انفجار اخیر به شکل غیرعادی طولانی بود و 200 ثانیه طول کشید.
دانشمندان با استفاده از رصدخانه‌های مختلف فضایی و زمینی، اطلاعات کافی برای پازل GRB 230307A جمع‌آوری کردند. آنها با مشاهده تغییراتی در روشنایی انفجار پرتو گاما می‌گویند که بخش نوری/مادون قرمز طیف الکترومغناطیسی ضعیف است و با سرعت زیادی به سمت انتهای قرمز خود پیش می‌رود.
ابزارهای نزدیک به فروسرخ تلسکوپ فضایی جیمز وب نقش مهمی در کشف جزئیات مربوط به این کیلونووا ایفا کردند. دانشمندان با این تلسکوپ توانستند سرچشمه این سیستم نوترون دوتایی را که در یک کهکشان مارپیچی در فاصله 120 هزار سال نوری از محل ادغام نهایی قرار دارد، مشخص کنند.
