محققان برای بازسازی تصاویر سه بعدی چهره از داده های یک پایگاه ژنتیکی که داده های بیش از ۹۶۰۰ فرد چینی را در اختیار دارد، استفاده کردند، اما آنها در مورد پیامدهای قانونی و اخلاقی چنین نوآوری هوش مصنوعی محتاط هستند.
به گزارش اطلاعات آنلاین، محققان آکادمی علوم چین در راستای پیشبرد علم پزشکی قانونی، مدل Difface را برای بازسازی تصاویر سه‌بعدی چهره از DNA صحنه جرم ایجاد کردند.
نتیجه مطالعه آنها در مجله معتبر Advanced Science منتشر شده است. این نتایج نشان می دهد که این تیم مدل چندوجهی را برای بازسازی این تصاویر از یک فنوتیپ چندشکلی تک نوکلئوتیدی، رایج‌ترین نوع تنوع ژنتیکی در بین افراد، طراحی کرد. برای آموزش دیفیس، این تیم از یک پایگاه داده ژنتیکی استفاده کرد که شامل تصاویر سه‌بعدی چهره از پیش موجود، داده‌های SNP و سایر اطلاعات مرتبط بیش از ۹۶۰۰ فرد چینی بود. این تیم می‌خواست آموزش را با جمعیتی از نظر ژنتیکی همگن مانند آن ها آغاز کند که در مقایسه با جمعیت‌های مهاجر مانند جمعیت‌های ایالات متحده، متغیرهای کمتری در شکل و رنگدانه‌های صورت خود دارند.
پس از آن، تیم به طور تصادفی پایگاه داده را به مجموعه‌های آموزشی و آزمایشی تقسیم کرد، که ۸۰٪ از این داده‌ها به آموزش و ۲۰٪ به آزمایش با شبکه‌های انتشار اختصاص داده شد. چانمن زو، یکی از نویسندگان این مطالعه، از طریق ایمیل توضیح داد که این شبکه‌های انتشار، مدل‌های هوش مصنوعی هستند که با پالایش تدریجی یک نویز تصادفی، داده‌هایی مانند تصاویر و متن تولید می‌کنند.
لوونان چن، یکی از نویسندگان این مطالعه، از طریق ایمیل گفت: «دیفیس از یک ترانسفورماتور از پیش آموزش‌دیده برای استخراج ویژگی‌های توالی DNA استفاده می‌کند، آن را با فناوری کانولوشن مارپیچی ترکیب می‌کند تا ویژگی‌های ابر نقطه‌ای چهره سه‌بعدی را استخراج کند و سپس ویژگی‌های چندوجهی را از طریق یک روش یادگیری مقایسه‌ای به یک فضای ویژگی یکپارچه نگاشت می‌کند و بدین ترتیب به تولید دقیق از توالی‌های DNA به تصاویر چهره سه‌بعدی بر اساس مدل انتشار دست می‌یابد.»
به گفته یکی از اعضای این تیم مطالعاتی، یکی از موفقیت‌های دیفیس، توانایی آن در ثبت تغییرات ژنتیکی ظریفی است که چهره‌ها را از یکدیگر متمایز می‌کند، با همسو کردن داده‌های SNP با ابعاد بالا با ابرهای نقطه‌ای چهره سه‌بعدی در یک فضای ویژگی یکپارچه با ابعاد پایین. از آنجا، دیفیس با استفاده از شبکه‌های انتشار برای تولید ویژگی‌های فنوتیپی، این تصاویر را بهبود بخشید.
گفتنی است میانگین حاشیه خطا فقط ۳.۵ میلی‌متر است - و با در نظر گرفتن سن، جنسیت و وزن به ۲.۹۳ میلی‌متر کاهش می‌یابد.
این فناوری می‌تواند در پزشکی و پزشکی قانونی - به عنوان مثال، برای بازسازی چهره از روی یک تار مو - مورد استفاده قرار گیرد. اما محققان اذعان دارند که این فناوری همچنین احتمالات خطرناکی مانند نظارت و نقض ناشناس بودن را ایجاد می‌کند.
