برترین‌ها - مهنا پرویزی: اگر از آن دسته مخاطبانی هستید که هنوز عطر غذاهای یانگوم را از قاب تلویزیون به خاطر دارید یا با هیجان آشپزخانه‌های پرشور سریال «پاستا» را دنبال می‌کردید، حالا وقت آن است که سفر تازه‌ای را با طعمی نو آغاز کنید. برنامه «منوی خالی برای شما» و سریال «با طعم و سلیقه تو»، دو اثر دیدنی از دنیای آشپزی کره‌ای هستند که نه‌تنها بر مهارت و خلاقیت در آشپزی تمرکز دارند، بلکه از دل هر دستور غذا، داستانی احساسی و الهام‌بخش بیرون می‌کشند.
«منوی خالی برای شما» از مهمان خود نمی‌خواهد فقط غذایی سفارش دهد؛ بلکه پای صحبت‌ها، خاطرات و طعم‌های زندگی می‌نشیند و سپس با الهام از آن، غذایی منحصربهفرد پخته می‌شود انگار که هر وعده، نامه‌ای به گذشته یا رؤیایی برای آینده باشد. در سوی دیگر، سریال «با طعم تو» داستانی عاشقانه و گرم را در دل یک رستوران روایت می‌کند؛ جایی که غذا نه‌فقط به شکم، بلکه به دل راه پیدا می‌کند. اگر با «یانگوم» به دنیای سنتی و شفابخش غذاها دل بستید یا با شور و شوق به دنبال رویاهای آشپز جوان سریال «پاستا» بودید، بی‌تردید «منوی خالی برای شما» و «با طعم و سلیقه تو» نیز می‌توانند خاطره‌ای ماندگار از طعم، احساس و روایت در ذهن‌تان بسازند.
هان بوم‌وو، مدیر جاه‌طلب یک رستوران زنجیره‌ای لوکس، برای رسیدن به جایگاه بالاتر، به دنبال خرید دستور غذاهای منحصربهفرد است. در جریان یکی از این مأموریت‌ها، به رستورانی کوچک در روستایی دورافتاده می‌رسد؛ جایی که با مو یون‌جو، آشپزی با گذشته‌ای مرموز و مهارت‌هایی درخشان، روبه‌رو می‌شود. برخلاف رستوران‌های پرزرق‌وبرق سئول، این زن تنها با عشق به غذا و پایبندی به کیفیت، رستورانش را می‌گرداند. اما وقتی شرایط، این دو شخصیت متفاوت را مجبور به همکاری می‌کند، تضادها، لجبازی‌ها و در نهایت رشد و همدلی، مسیر رستوران را تغییر می‌دهد.
در سریال "با طعم و سلیقه تو"، غذاها فقط برای خوردن نیستند؛ هر بشقاب داستانی دارد، حسی دارد، خاطره‌ای را زنده می‌کند یا پیامی منتقل می‌کند. از توفوی دست‌ساز گرفته تا آش با سبزیجاتی که خودِ یون‌جو کاشته، همه چیز با وسواس و دقت ساخته شده و قاب‌بندی‌های زیبا از پخت غذا، تماشای سریال را لذت‌بخش کرده است. این نگاه هنری به آشپزی، سریال را به اثری شاعرانه تبدیل کرده؛ جایی که آشپز مثل یک نقاش یا نوازنده عمل می‌کند.
محیط رستوران، ساده اما گرم است؛ شبیه همان کافه‌هایی که دوست داریم بعد از یک روز شلوغ، پناه ببریم. برخلاف دنیای شلوغ و تجملاتی بوم‌وو، رستوران یون‌جو در حاشیه‌ی روستاست، جایی آرام و واقعی. حضور بوم‌وو، در ابتدا نوعی تهدید است، اما رفته‌رفته تضاد میان نگاه تجاری او و دیدگاه اصیل یون‌جو به نقطه‌ی قوت تبدیل می‌شود. ترکیب یک آشپز هنرمند با مدیری باهوش و باتجربه، مسیر موفقیت رستوران را هموار می‌کند.
از زن میانسالی که همیشه دنبال منفعت خود است تا پسری که پدرش رستوران‌دار است ولی به تیم یون‌جو می‌پیوندد، همه شخصیت‌های فرعی سریال، رنگ‌ولعاب خاصی به داستان می‌دهند. این شخصیت‌ها، با اینکه ساده‌اند، کلیشه‌ای یا بی‌اثر نیستند. هرکدام نقشی دارند، گاهی طنز، گاهی چالش، و گاهی کمک به رشد قهرمانان داستان.
در بخش‌هایی از سریال، رقابت بین رستوران یون‌جو و رستوران لوکس سابق بوم‌وو به نقطه اوج می‌رسد. این مسابقه فقط درباره‌ی مزه غذا نیست؛ درباره‌ی ارزش‌هاست. عشق و اصالت در برابر پول و برند. کارگردانی این سکانس‌ها با تمرکز بر لحظات پخت و واکنش داوران، باعث می‌شود تماشاگر درگیر و مشتاق بماند.
در قسمت‌‌های اخر، غیبت طولانی یون‌جو باعث می‌شود ضرباهنگ داستان افت کند و پیوند احساسی تماشاگر با خط اصلی کمی سست شود. همچنین، در حالی‌که انتظار یک پایان عاطفی و پراحساس از سریال می‌رفت، به شکل نسبتاً کوتاه و ساده‌ای جمع‌بندی می‌شود. برخی شخصیت‌های فرعی هم، مثل برادر بوم‌وو، به اندازه کافی پرداخته نمی‌شوند و حضورشان گذراست. با این وجود «با طعم و سلیقه تو» یک سریال خوش‌ساخت، گرم و غذامحور است که اگر به ترکیب آشپزی و عاشقانه علاقه داشته باشید حسابی دلتان را می‌برد. مثل یک غذای سنتی با دستور قدیمی، شاید ساده به‌نظر برسد، اما طعمی دارد که مدت‌ها در خاطر می‌ماند.
فکر کنید مهمانی دارید که از شما می‌خواهد یک قرمه‌سبزی خاص برایش بپزید؛ نه همان دستور همیشگی، بلکه چیزی که تا مدت‌ها طعمش در ذهنش بماند. نه تنها خوشمزه باشد، بلکه حس و خاطره‌ای را زنده کند. این خواسته ساده اما عاطفی، درست همان‌چیزی‌ست که در قلب برنامه‌ی کره‌ای و خوش‌ساختِ «منوی خالی برای تو» قرار دارد؛ برنامه‌ای که یکی از متفاوت‌ترین آثار نتفلیکس در دنیای آشپزی است.
در این برنامه، خبری از منوهای آماده و غذاهای تکراری نیست. مهمان‌ها که اغلب از میان بازیگران، خوانندگان، یا چهره‌های شناخته‌شده کره‌ای انتخاب می‌شوند به رستورانی دعوت می‌شوند که در آن نمی‌توان چیزی به شکل عادی سفارش داد. آن‌ها به‌جای نام غذا، یک حس، یک داستان یا حتی یک رویا را بیان می‌کنند. ممکن است کسی بخواهد «غذایی که کلیشه‌ها را بشکند» یا مثلاً «غذایی پرچرب و گوشتی که خلاف منطق، روی وزن تأثیری نگذارد!» یکی دیگر از مهمانان از آشپز می‌خواهد غذایی خلق کند که «پاریس هیلتون بعد از یک روز طولانی، در سکوت شب بخورد» یا «اسنکی برای لحظات آخر شب» بخواهد. حتی ممکن است خواسته‌شان این باشد که «طعمی تند، جسورانه و پرزرق‌وبرق را بچشند »
در برابر این درخواست‌ها، دو چهره کلیدی برنامه وارد عمل می‌شوند: سرآشپزی آرام، ساکت و اندیشمند که با دقت به داستان گوش می‌دهد و در سکوتش ایده‌ها را می‌پروراند، و کمک‌آشپزی پرانرژی، صمیمی و پرحرف که گفت‌وگو را پیش می‌برد، از مهمان سوال‌های شخصی می‌پرسد و با طنازی‌اش فضای رستوران را گرم می‌کند. این دو نفر با هم، از دل هر خاطره، یک غذا خلق می‌کنند؛ غذایی که نه از پیش طراحی شده و نه قابل تکرار است.
«منوی خالی برای شما» حال‌وهوای رقابتی ندارد. نه سر و صدای زیاد، نه اضطراب داوری. تنها چیزی که هست، نور ملایم، موسیقی آرام، چهره‌های صادق و داستان‌هایی‌ست که کم‌کم در دل مخاطب جا باز می‌کنند. هر قسمت، مسیری از دل خاطرات به سوی طعمی تازه است.
«منوی خالی برای شما» تنها برای تماشا نیست. هرچند ممکن است برخی از مواد اولیه‌ای که در غذاها استفاده می‌شود در ایران در دسترس نباشد یا سبک آشپزی متفاوتی داشته باشند، اما آن‌چه بیننده دریافت می‌کند الهام است. ممکن است شما با دیدن یک ترکیب عجیب یا یک ایده‌ی جسورانه، به فکر بیفتید که یک خورش سنتی ایرانی را با روایتی تازه بپزید، یا به یک پیش‌غذای ساده، طعمی شخصی و متفاوت ببخشید.
این برنامه فقط یک سریال آشپزی نیست. گفت‌وگویی‌ست میان طعم و خاطره، میان انسان و هنر. تماشای آن، مانند خوردن لقمه‌ای از غذایی آشنا اما غیرمنتظره است چیزی که با هر ثانیه‌اش، آرامش می‌بخشد و خلاقیت را درونتان بیدار می‌کند. اگر به آشپزی علاقه دارید، اگر از شنیدن داستان‌های انسانی لذت می‌برید، یا فقط به‌دنبال ساعتی آرامش در میان روزهای پرهیاهو هستید، «منوی خالی برای تو» را در نتفلیکس از دست ندهید. شاید بعد از تماشای آن، حتی ساده‌ترین غذاهای خانه‌تان هم طعم تازه‌ای پیدا کنند.
در دنیایی که هر روز با سرعت می‌گذرد، گاهی یک برنامه یا سریال می‌تواند لحظه‌ای مکث باشد؛ مکثی برای شنیدن، چشیدن، و دوباره حس کردن. «منوی خالی برای شما» و «با طعم تو» نه‌تنها درباره غذا که درباره زندگی‌اند ساده، صمیمی و پر از طعم‌هایی که گاه در دل‌مان پنهان مانده‌اند. اگر هنوز طعم یانگوم در خاطرتان مانده یا ضرب‌آهنگ آشپزخانه «پاستا» در گوش‌تان زنده است، این دو اثر جدید، طعمی آشنا و در عین حال نو برایتان خواهند داشت. مزه کنید، لمس کنید و اجازه دهید این بار، تلویزیون نه فقط سرگرم‌تان کند، بلکه دلتان را گرم کند.
