به گزارش بهداشت نیوز، شرایط مختلفی با سکته چشمی مرتبط هستند، برخی بر شبکیه (لایه بافتی در پشت چشم که تصاویر نوری را به سیگنال‌های عصبی تبدیل می‌کند) تأثیر می‌گذارند و برخی دیگر به عصب بینایی (که سیگنال‌های عصبی را به مغز منتقل می‌کند) آسیب می‌رسانند.
علائم سکته چشمی شامل تاری ناگهانی یا از دست دادن بینایی در تمام یا بخشی از یک چشم، معمولاً بدون درد است. در حالی که از دست دادن ناگهانی بینایی می‌تواند ترسناک باشد، مراقبت‌های پزشکی سریع اغلب می‌تواند از آسیب دائمی جلوگیری یا آن را محدود کند.
سکته چشمی معمولاً با هشدار کم یا بدون هشدار نسبت به از دست دادن قریب‌الوقوع بینایی رخ می‌دهد. اکثر افراد مبتلا به سکته چشمی هنگام بیدار شدن از خواب در صبح متوجه از دست دادن بینایی در یک چشم می‌شوند یا در طول ساعت‌ها یا روزها بینایی بدتر می‌شود. به ندرت دردی وجود دارد.
همچنین برخی افراد متوجه نواحی تاریک (نقاط کور) در نیمه بالایی یا پایینی میدان دید می‌شوند. همچنین ممکن است از دست دادن دید محیطی یا کنتراست بینایی و همچنین حساسیت به نور وجود داشته باشد.
