او همچنین به ندانم‌کاری‌ها و صحنه‌های مبتدیانه‌اش در آثار معروفش اشاره کرد. تارانتینو گفت: «فکر می‌کنم «بیل را بکش» فیلمی است که من برای ساختنش به دنیا آمده‌ام ولی فکر می‌کنم «لعنتی‌های بی‌آبرو» شاهکار من باشد و «روزی روزگاری در‌هالیوود» فیلم مورد علاقه من.» این کارگردان در این مصاحبه تنها از ۳ فیلم خود در قرن بیست و یکم یاد کرده و اشاره‌ای به «داستان عامه‌پسند» یا «سگ‌های انباری» نکرده است.
او در مصاحبه اعتراف می‌کند که در این دو فیلم، صحنه‌هایی وجود داشته که اشتباه‌های مبتدیانه بوده‌اند، چون او نمی‌دانسته دارد چه غلطی می‌کند! او افزود: «در هر دوی این فیلم‌ها، انگار فقط صحنه‌های آماتوری وجود دارد، چون نمی‌دانستم دارم چه کار احمقانه‌ای می‌کنم. به این صحنه‌های غیرحرفه‌ای افتخار نمی‌کنم. به نظرم هر دو فیلم فوق‌العاده هستند، بدیهی است اما من حالا یک حرفه‌ای هستم و آن موقع یک تازه‌کار لعنتی بودم.»
«لعنتی‌های بی‌آبرو» در فهرست ۱۰۰ فیلم برتر قرن بیست‌و‌یکم نیویورک تایمز، رتبه ۱۴ را کسب کرده که بالاترین رتبه برای فیلم از تارانتینو است. «روزی روزگاری در‌هالیوود» هم رتبه ۴۴ و «بیل را بکش: قسمت اول» هم با رتبه ۶۱ در این فهرست جای دارند.
با‌این‌حال بسیاری از طرفداران تارانتینو «داستان عامه‌پسند» را شاهکار واقعی تارانتینو می‌دانند و باور دارند این فیلم زبان سینما را از نو ابداع کرد، نخل طلا را برد و تقلیدگران بسیاری ایجاد کرد که هنوز نتوانسته‌اند موفقیت تارانتینو را تکرار کنند. «جکی براون» هم از دیگر فیلم‌های ماندگار این کارگردان است که کمتر از آن یاد می‌شود.
