عصر ایران - بیوسفر در اصل برای نمایشگاه جهانی مونترال ۱۹۶۷ (Expo 67) ساخته شد؛ نمایشگاهی که یکی از بزرگ‌ترین رویدادهای قرن بیستم بود.
طراح اصلی این سازه باک‌مینستر فولر مخترع ساختارهای ژئودزیک بود. گنبد فولادی آن در زمان خود یک شاهکار مهندسی محسوب می‌شد با قطر حدود ۷۶ متر و ارتفاع حدود ۶۲ متر. ژئودزیک فولادی با پوشش شفاف اکریلیک حقیقتا منظره جالبی را ایجاد کرده بود. این سازه به‌خاطر ظاهر آینده‌نگر خود، نماد Expo 67 و بعدتر نماد شهر مونترال شد.
در سال ۱۹۷6 هنگام اجرای کارهای تعمیراتی، شعله‌های جوشکاری باعث آتش‌سوزی گسترده شد. پوشش اکریلیک بیرونی کاملاً نابود شد. اما اسکلت فولادی ژئودزیک سالم ماند که این خود نشان‌دهندۀ استحکام ایده فولر بود.
از آن زمان به بعد، پوشش شفاف گنبد هرگز دوباره نصب نشد و ساختار امروز همان اسکلت فلزی بدون پوسته است.
پس از حادثه، گنبد مدتی بدون استفاده باقی ماند. سازه بزرگ و نمادین بود، اما کاربری مشخصی نداشت. در نهایت، دولت کانادا تصمیم گرفت این مکان را دوباره فعال کند.
در اوایل دهه ۱۹۹۰، پروژه بزرگ بازسازی آغاز شد و مجموعه‌ای از فضاهای داخلی جدید به سازه اضافه شد که به شکل‌گیری موزه محیط زیست انجامید. پس از آن بیوسفر به‌عنوان یکی از مهم‌ترین مراکز آموزش محیط‌زیست در کانادا شناخته شد.
امروزه بیوسفر همچنان یک موزه محیط‌زیست فعال است، اما ظاهر آن با نسخه ۱۹۶۷ متفاوت است چون دیگر پوسته اکریلیک ندارد. بخش‌هایی از سازه، بسته به دوره‌های تعمیرات یا رویدادها ممکن است برای بازدید عمومی محدود یا بسته باشد.
بعضی بازدیدکنندگان وضعیت فعلی قسمت‌های داخلی را «تا حدی غم‌انگیز» توصیف می‌کنند، زیرا ساختار درخشان و آینده‌نگر اولیه را ندارد و بیشتر اسکلت فلزی آن دیده می‌شود. با این حال، هنوز هم یکی از شناخته‌شده‌ترین نمادهای معماری مونترال است.
