نیروی گرانش به حدی قوی است که بتواند ستاره‌ها را تشکیل دهد. بادهای ستاره‌ای و تشعشعات می‌توانند برج‌های گازی ساخته و آن‌ها را ادغام کنند.

تأثیر گرانش، ستارگان و گاز و غبار شکلی را در آسمان ایجاد کرده که به نظر برخی شبیه یک جادوگر خیالی قرون وسطایی است. ستاره‌شناسان این سحابی را با نام «سحابی جادوگر» می‌شناسند.

سحابی جادوگر که در فاصله ۸۰۰۰ سال نوری از ما قرار دارد، خوشه ستاره‌ای باز جوان NGC ۷۳۸۰ را احاطه کرده است. برای رصد سحابی جادوگر، تلسکوپ خود را به سمت صورت فلکی قیفاووس قرار دهید.

اگرچه ممکن است سحابی جادوگر تنها چند میلیون سال دوام بیاورد، اما برخی از ستارگان نوزاد سحابی بیشتر از خورشید ما عمر می‌کنند.