۷ ژانویه ۱۶۱۰ بود که ستاره‌شناس ایتالیایی، گالیله، سه قمر مشتری را کشف کرد.
گالیله در طول حیات خود اکتشافات فراوانی داشت و دستاوردهای متعددی را رقم زد. او اولین فردی بود که به مطالعه آسمان با استفاده از تلسکوپ پرداخت. گالیله در ساخت تلسکوپ‌ها حرفه‌ای بود و آن‌ها را به بازرگانان می‌فروخت.
علاوه‌براین، گالیله اولین فردی بود که دریافت قمرها به دور سیاره‌ای به غیر از زمین می‌چرخند. او ۴ قمر بزرگ مشتری به‌نام‌های اروپا، کالیستو، گانیمد و آیو را کشف کرد که قمرهای گالیله‌ای نامیده شدند. گام‌های زهره، حلقه‌های زحل و اولین رصد از سیاره نپتون نیز به‌نام این دانشمند بزرگ ثبت شده‌‌اند.
هنگامی که گالیله در ۷ ژانویه ۱۶۱۰ توسط تلسکوپش به مشتری نگاه کرد، سه جرم که آن‌ها را ستاره‌های کوچکی می‌پنداشت، در پس‌زمینه مشاهده کرد و مکان این سه ستاره را علامت زد.
او روز بعد دوباره با تلسکوپ به آن مکان نگاه کرد، اما ستاره‌ها در مکانی که فکر می‌کرد ثابت نبودند، بلکه همراه با سیاره حرکت کرده بودند.
گالیله دریافت که مشتری قمرهایی دارد. این سه قمر، اروپا، آیو و کالیستو بودند. بدین‌ترتیب علاوه‌بر قمر زمین، ماه، قمرهای گالیله‌ای اولین قمرهای طبیعی بودند که کسی آن‌ها را در منظومه‌شمسی رصد کرد.
کشف گالیله شواهدی برای درک نظریه کوپرنیک باقی گذاشت که بیان می‌کرد تمام اجرام موجود در فضا، اطراف زمین نمی‌چرخند. این کشف منجر به توسعه نجوم مدرن شد.
