محققان به‌تازگی در مطالعه‌ای بر روی بیش از 400 هزار طرفدار فوتبال از 35 کشور به‌دنبال پاسخ این سؤال رفتند که چگونه تعلق خاطر به یک هویت گروهی، مثلاً طرفداری از یک باشگاه یا تولد در یک کشور، می‌تواند بر رفتار و تصمیم‌گیری‌های افراد تأثیر بگذارد.
پژوهشگران در مطالعه‌ای که نتایج آن در ژورنال Scientific Reports منتشر شده است، دریافته‌اند که هویت ملی می‌تواند حمایت از افراد درون یک گروه را افزایش دهد، اما هویت باشگاهی چنین تأثیری نمی‌گذارد. افزون بر این، هواداران فوتبال معمولاً از بازیکنانی که باشگاه آن‌ها را ترک کرده‌اند، حمایت کمتری می‌کنند.
محققان می‌گویند عضویت در گروه‌های اجتماعی، افراد را در تقسیم‌بندی‌های «ما» و «آن‌ها» قرار می‌دهد. آن‌ها برای بررسی اثر این اتفاق بر رفتار مردم از یک اپلیکیشن پرطرفدار به‌نام Forza Football استفاده کردند و آزمایش خود را در نظرسنجی سالانه بهترین بازیکن دنیای فوتبال در سال 2018 انجام دادند.
پژوهشگران 10 بازیکن را از 10 باشگاه و 10 ملیت مختلف انتخاب کردند و به سه شکل مختلف اطلاعات آن‌ها را به کاربران نشان دادند: نام و تصویر بازیکن، نام و تصویر به‌همراه ملیت بازیکن، و نام و تصویر به‌همراه باشگاه بازیکن. محققان همچنین به اطلاعات باشگاه موردعلاقه کاربران و ملیت آن‌ها دسترسی داشتند.
آن‌ها در پایان نظرسنجی متوجه شدند که هویت ملی بازیکنان می‌تواند اثر مشخصی بر جانب‌داری از آن‌ها بگذارد. زمانی که نام و تصویر بازیکنان به‌همراه ملیت آن‌ها به کاربران ارائه شده بود، افراد حدود 3.6 درصد بیشتر از حالت عادی به آن‌ها رأی داده بودند.
از سوی دیگر اما ارائه نام باشگاهی که بازیکن در آن حضور داشت، تغییری بر تصمیم‌گیری کاربران نمی‌گذاشت. به‌عبارت دیگر، احتمال این که کاربران براساس ملیت مشترک خود به یک بازیکن رأی بدهند، بالا بود. اما حضور بازیکن در باشگاه موردعلاقه کاربر تأثیری روی نظر او در رأی‌گیری نمی‌گذاشت.
محققان می‌گویند علت تفاوت اثر باشگاه و ملیت در تصمیم‌گیری کاربران، احتمالاً تا حدی به نمود هر هویت بستگی دارد. طرفداران فوتبال معمولاً بازیکنان را نه با ملیت، بلکه با باشگاه‌شان می‌شناسند. در نتیجه، وقتی ملیت به‌عنوان عاملی برای ایجاد تمایز ارائه می‌شود، اثر بیشتری نسبت به باشگاه دارد.
