او که در سال ۱۹۰۷ در سانفرانسیسکو متولد شد، در کودکی به کاتالونیای اسپانیا نقل مکان کرد. برانیاس دو جنگ جهانی، جنگ داخلی اسپانیا را پشت سر گذاشت و حتی در سن ۱۱۳ سالگی بر کووید-۱۹غلبه کرد.

او قبل از مرگش در ماه اوت (مرداد) گذشته، به پزشکانش گفت: «لطفاً من را بررسی کنید تا بتوانم به دیگران کمک کنم.»

دانشمندان در اسپانیا تقریباً هر لایه از زیست‌شناسی او - ژن‌ها، پروتئین‌ها، متابولیسم (سوخت‌وساز)، میکروبیوم (میکروب‌های زنده طبیعی ساکن بدن) و سبک زندگی او - را تجزیه و تحلیل کردند.

آنچه آنها یافتند قابل توجه بود. او دارای گونه‌ها یا واریانت‌های ژنتیکی بود که خطر ابتلا به کلسترول بالا، بیماری قلبی، سرطان و زوال عقل را در او کاهش می‌داد.

یکی دیگر از شگفتی‌ها، «سن زیست‌شناختی» او بسیار کمتر از سن تقویمی‌اش بود.

برانیاس از دخانیات و الکل پرهیز می‌کرد، میزان مصرف چربی و قندش محدود بود و مرتباً پیاده‌روی می‌کرد. او همچنین مقدار زیادی ماست می‌خورد که روده‌اش را با باکتری‌های خوبی که برای کاهش التهاب - یکی از بزرگترین عوامل تسریع‌کننده پیری - مورد نیاز بود، پر می‌کرد.

دانشمندان می‌گویند در مجموع، داده‌ها نشان می‌دهد که او به این دلیل به رکورد جهانی سن رسیده است که سلول‌هایش «احساس» یا «رفتار سلول‌های جوان‌تر» را داشتند.

آنها می‌گویند یافته‌ها نشان می‌دهد که پیری سالم توسط یک عامل واحد ایجاد نمی‌شود، بلکه ثمره همکاری عوامل کوچک بسیار است.