در یک کارآزمایی جدید که توسط پژوهشگران کینگز کالج لندن انجام شد، پژوهشگران به بررسی اثربخشی درمان تکمیلی تأیید شده در آمریکا و بریتانیا برای آسم شدید پرداختند تا بفهمند این درمان تا چه اندازه میتواند به کاهش علائم و مصرف استروئیدها کمک کند.
نتایج نشان داد که آنتیبادی تزریقی «تزپِلوماب» به ۹۰ درصد بیماران مبتلا به آسم شدید کمک کرد مصرف استروئیدهای روزانه خود را کاهش دهند — و نیمی از بیماران حتی توانستند مصرف این قرصها را کاملاً متوقف کنند.
همچنین دوسوم شرکتکنندگان در این مطالعه یکساله، دیگر دچار حملات آسم نشدند.
آسم شدید میتواند بسیار ناتوانکننده باشد و حتی در مواردی بسیار تهدیدکننده باشد. استروئیدهای روزانهای که برای کنترل بیماری مصرف میشوند، میتوانند خطر پوکی استخوان، دیابت و عفونتها را افزایش دهند.
تزپِلوماب نوعی آنتیبادی تزریقی است که بخشی از سیستم ایمنی را هدف قرار میدهد و موجب کاهش التهاب در ریهها میشود.
در این کارآزمایی، بیش از ۳۰۰ فرد مبتلا به آسم شدید از ۶۸ مرکز درمانی در ۱۱ کشور شرکت داشتند. بیماران بهمدت یک سال، ماهی یکبار تزپِلوماب دریافت کردند و در ماه هفتم و پایان مطالعه پرسشنامههایی درباره علائم و داروهای خود تکمیل کردند.
طبق نتایج، نیمی از بیماران توانستند مصرف قرصهای روزانه استروئیدی را قطع کنند و دوسوم دیگر هیچ حمله آسمی را تجربه نکردند. این بهبودها معمولاً ظرف دو هفته پس از شروع تزریقها ظاهر میشد.
دکتر دیوید جکسون، استاد ایمنیشناسی تنفسی در کینگز کالج لندن و پژوهشگر اصلی مطالعه، گفت: «این نتایج گامی مهم برای بیمارانی است که شدیدترین شکل آسم را تجربه میکنند.» او افزود: «از آنجا که تزپِلوماب علائم آلرژی و سینوزیت مزمن را نیز کاهش میدهد، این یافتهها برای بیمارانی که همزمان علائم راههای هوایی فوقانی و تحتانی دارند، بسیار امیدبخش است.»
چنین مطالعاتی نشان میدهند که پژوهشهای علمی تا چه اندازه میتوانند در ارائه درمانهای تأثیرگذار و تغییردهنده زندگی برای بیماران مبتلا به آسم و دیگر بیماریهای ریوی نقش داشته باشند.
تزپِلوماب تنها گزینه درمانی جدید در این حوزه نیست: به گفته پژوهشگران، کارآزمایی دیگری که سال گذشته توسط کینگز کالج انجام شد، اثربخشی مشابهی را برای آنتیبادی تأییدشده دیگری به نام «بنرالیزوماب» نشان داده بود.
نتایج این مطالعه در ۲۷ نوامبر در نشست زمستانه انجمن قفسهسینه بریتانیا ارائه شد و ۲۶ نوامبر در نشریه The Lancet Respiratory Medicine منتشر شد.
