به گزارش بهداشت نیوز، گونه‌های این جنس غالباً بصورت درختچه‌ای می‌باشند. برگها مرکب شانه‌ای و گلها به رنگ زرد، مجتمع در خوشه‌های کناری و انتهایی می‌باشند. نیام استوانه‌ای یا پهن و مسطح با تقسیمات متعدد که بر اثر دیواره‌بندی در جهت عرضی تقسیمات مغزدار بوده و منشاء مغز میانبر نیام است (2).

محل رویش: در استانهای جنوبی ایران مانند خوزستان، بوشهر، هرمزگان و بلوچستان پراکندگی دارد (1).

زمان برداشت قسمت مورد استفاده: برگها قبل یا در زمان گل‌دهی و نیام در پاییز و هنگام رسیدن جمع‌آوری می‌شود (3).

قسمت مورد استفاده: برگها و نیام (3).

کاربرد درمانی: سنا ملین است و بطور سنتی در درمان یبوست بکار می‌رود (4).

آثار فارماکولوژیک مشاهده شده: سنوزیدها(sennosides) و سایر آنتروکینون های موجود در گیاه سنا عامل اصلی اثر ملین آن است. سنوزیدها حرکات گوارش را افزایش می دهند. گلیکوزیدهای آنتراکینونی از مجاری معدی – روده‌ای جذب می‌شوند و در طی متابولسیم، آگلیکون آزاد می‌کند و با ترشح بداخل کولون سبب تحریک و افزایش حرکات دودی روده‌ می‌گردند. گلیکوزیدهای نفتوکینون این گیاه اثر ضدسمیت کبدی دارند (4). C. fistula بر لارو پشه‌های حامل مالاریا و فیلاریا اثر کشنده داشته است (5).

احتیاط مصرف: در بیماران مبتلا به انسداد گوارشی، بیماریهای گوارشی با منشاء نامشخص، بیماریهای التهابی روده و یا بصورت دراز مدت مصرف نشود. سنا فعالیت گلیکوزیدهای قلبی را که سبب کاهش بیش از حد پتاسیم می‌شوند، افزایش می‌دهد،‌ همچنین آنتراکینونها باعث بیرنگی ادرار و در نتیجه تداخل در آزمایشهای تشخیصی می‌شوند (4).

منع مصرف: مصرف برگ سنا در دوره درمانی بلند مدت ممنوع است در حالیکه مصرف میوه آن محدودیت مصرف ندارد.

ترکیبات شیمیایی: گلیکوزید آنتراکینونی (سنوزید)، ‌نفتالن، پلی ساکارید (موسیلاژ)، فلاونوئید، اسانس، ساپونین، رزین، اسید فنلیک، اسید سالیسیلیک، اسید کریزوفانیک (3، 4).

نحوه و میزان مصرف:

1- دم کرده: 1-5/0 گرم ریشه خشک، سه بار در روز میل شود.

2- برگچه خشک: 2-5/0 گرم مصرف شود.

3- عصاره مائی: برگ گیاه به نسبت 1:1 در الکل 25%، 2-5/0 میلی‌لیتر میل شود (4).

مصرف غذایی: بعنوان طعم دهنده غذایی بکار می‌رود (4).