مطالعهای تازه که در مجله Conversation منتشر شده، نشان میدهد نوشتن یک فعالیت ساده و روزمره نیست؛ بلکه فرایندی است که مغز را تغییر میدهد و میتواند نقش مهمی در مدیریت استرس و تقویت تابآوری داشته باشد.
طبق نتایج این مطالعه، نوشتن به افراد کمک میکند احساسات خود را شناسایی، پردازش و از آنها فاصلهگذاری ذهنی ایجاد کنند؛ فرآیندی که به گفته متخصصان علوم اعصاب، باعث آرام شدن آمیگدالا و فعال شدن بخشهای تصمیمگیر مغز میشود.
به گزارش اطلاعات آنلاین، این بررسی به کار روانشناس جیمز پنِبِیکر در دهه ۱۹۸۰ اشاره میکند که نشان داد «نوشتار بیانی» یعنی نوشتن پیوسته درباره تجربهای دردناک میتواند بار شناختی را کاهش دهد و ذهن را آرام کند. در این شیوه، فرد با نوشتن، رنج خود را از ذهن به روی کاغذ منتقل میکند؛ کاری که به گفته پژوهشگران، ذهن را برای تفکر روشنتر و واکنش سنجیده آماده میسازد.
مطالعه تاکید میکند حتی نوشتنهای بسیار ساده، مانند تهیه فهرست کارها، بخشهایی از مغز را فعال میکند که با تمرکز، تصمیمگیری و حل مسئله مرتبط است. همچنین نوشتن روزانه، یادداشتبرداری دستی و نوشتن نامههایی که ارسال نمیشوند از جمله تکنیکهایی معرفی شدهاند که میتوانند به شکلگیری معنا، نظم درونی و احساس کنترل بیشتر منجر شوند.
این گزارش در پایان یادآور میشود که تابآوری همیشه نتیجه تجربههای عظیم و دردناک نیست؛ گاهی در همان یادداشتهای کوچک روزانه، پیامهای نیمهکاره و متنهایی که هیچگاه ارسال نمیشوند، فرایند سازگاری و بازیابی روانی در جریان است.
